sumeyye
Fri 29 January 2010, 02:29 pm GMT +0200
Hicret Edeceği Sırada Leylâ Hatuna Hz. Ömer´in Rastlayışı
Leylâ Hatun der ki:
"Habeş ülkesine doğru gitmeye hazırlandığımız sırada, (kocam) Âmir, bazı ihtiyaçlarımızı sağlamak üzere yanımdan ayrılıp (çarşıya) gitmişti.
Ömer b. Hattab, beni görünce, gelip başucuma dikildi.
Kendisi o zaman müşrikti, daha Müslüman olmamıştı.
Bize karşı çok sert ve katı davranırdı. Kendisinden hep eza ve cefa çeker dururduk. Bana:
´Ey Ümmü Abdullah [Ey Abdullah´ın annesi]! Demek, buradan gidiş var ha?´ dedi. Ben de:
´Evet! Vallahi, artık Allah´ın yerlerinden bir yere çıkıp gideceğiz.
Siz bizi işkencelere uğrattınız ve ezdiniz!
Allah bize bir kurtuluş ve çıkış yolu açıncaya kadar, oralarda kalacağız1 dedim.
Bana:
´Allah size yoldaş olsun!´ dedi.
Kendisinden o güne kadar hiç görmediğim bir yumuşaklık ve yufka yüreklilik gördüm.
Sonra dönüp gitti. Sanırım ki, bizim gidişimiz ona üzüntü vermişti.
O sırada, Âmir işini bitirip yanıma gelince, kendisine:
´Ey Abdullah´ın babası! Biraz önce Ömer´in bize karşı gösterdiği yumuşaklığı ve yufka yürekliliği, gideceğimize duyduğu üzüntüyü bir görmeliydin! dedim. Amir
´Sen onun Müslüman olacağını mı umuyorsun?!´ dedi. Ben:
´Evet! Umuyorum´ deyince, Âmir:
´Şunu iyi bil ki; sen Hattab´ın eşeğinin Müslüman olduğunu görünceye kadar, o kişi Müslüman olmaz!´ dedi.
Ömer´den o zamana kadar görülegelen sertlik ve Müslümanlığa karşı kaskatı yüreklilik, kendisinden böylece ümit kestirmişti."[167]
[167] İbn İshak, İbn Hişam, c. 1, s. 367, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 2, s. 221-222, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 84, Zehebî, TârfViu´l-islâm, s.
181, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâyeve´n-nihâye, c.3, s.79,Heysemî, Meanau´z-zevâid, c. 6, s. 23-24, Halebî, İnsânu´l-uyûn, c .2, s. 4-5.
M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 2/36.