hafiza aise
Thu 17 May 2012, 01:25 pm GMT +0200
HİÇ KİMSEYİ MAHCUP ETMEYİ SEVMEZ PEYGAMBER (S.A.V)
Aralık 2011 75.SAYI
Aydede gökyüzünün orta yerine oturmuş yeryüzünü seyrediyordu. Tonton Yıldız’ı gece yarısı tek başına dolaşırken gördü. Tonton Yıldız’ın geldiğini fark eden Tintin Yıldız yolunu değiştirdi. Bu durum Aydede’nin gözünden kaçmamıştı. Aydede ona “Kimden kaçıyorsun” diye sordu. Tintin Yıldız; “Son zamanlarda çok can sıkıcı oldu Tonton. Sözleriyle kalbimizi incitiyor. Hatalarımızı hiç çekinmeden yüzümüze vuruyor. Sanki bu durumdan da zevk alıyor, onunla arkadaş olmak istemiyorum.”
Tintin, Aydede ile konuşurken Tonton Yıldız da gelmişti. Aydede; “Biz de Tintin Yıldız’la sohbet ediyorduk dinlemek ister misin?” diye sordu. Tonton, evet der gibi başını salladı.
Aydede büyük bir keyifle söze başladı: “Bir gün Peygamberimiz’in (s.a.v) huzuruna bir adam gelmiş. Sarı renkli ve hoş kokmayan bir koku sürünmüş. Süründüğü koku rahatsız edici bir şekilde çevreye dağılıyormuş. Peygamberimiz (s.a.v) bu durumdan çok rahatsız olmuş. O (s.a.v) sevmediği veya hoşlanmadığı bir şey gördüğünde o kişinin yüzüne vurmak istemediği için, kötü koku sürünen adam dışarı çıkınca çevresindekilere şöyle demiş: ‘Keşke şu adama sarı renkli kokuyu sürünmemesini söyleseydiniz de yüzündekini yıkasaydı.’
Evet, Peygamber Efendimiz (s.a.v) bir hata veya kusur gördüğünde çoğu zaman gözünü çevirir, kimsenin hatasını yüzüne vurmazdı. Bu nedenle bir kusur fark ettiğinde kusuru olan kişinin hatasını düzeltmesi için ona doğrudan değil, çevresinde ona yakın kişiler aracılığı ile yani kırılmayacağı biçimde uyarırdı. O kişiyle arasındaki saygı ve sevginin bozulmasına müsaade etmezdi. Bunun için de etrafından insanlar kaçmazdı. Onu görenler yanına toplanırdı. Bilmem anlatabildim mi?”
Kadriye BAYRAKTAR