sumeyye
Sat 19 December 2009, 10:44 pm GMT +0200
Hevazin Gazvesi ve Evtas Gazveleri
Savaşın Başlaması
Müşrik araplarm kuvveti azar azar eksilmeye ve dağılmaya başlamıştı. Mekke-i Mükerremenin fethinde, o şehirde gönülle rin sevgi ve merhametle birbirine bağlanıp ısınmasından, akra balar arasında kardeşlik bağlarının yeniden teessüsünden son ra Araplar arasında sadece Hevazin ve Sakif kabileleri kuvvet lerini muhafaza edebilmişlerdi. Hevazin ve Sakif kabileleri Ta-ifte olup araplar arasında güçlü, kuvvetli birer kabile idiler.
Hikmete dayanarak konuşan Ebu Bekir el-Sıddık hazretleri: "Mekke´nin fethinden sonra artık biz mağlup edilmeyiz." demiş ve gerçekten de doğru konuşmuştur. Çünkümüslümanların sa yıları artmış, teçhizatları çoğalmış ve güçleri bilenmişti. Fakat müslümanlar gurur ya da nefis zaafiyetine kapılmaları yahut kapsamlı ve derli toplu bir düzene sahip olamamaları dolayısıy la hezimete uğrayacaklardı. Ebu Bekr´in yukarıdaki sözünü-doğrulayan Rabbi şöyle buyurmuştur:
"Andolsun Allah size bir çok yerlerde, Huneyn gününde de yardım etmişti. Hani( o gün) çokluğunuz sizi böbürlendirmişti, fakat size hiçbir yarar da sağlamamıştı. Bütün genişliğine rağ men yeryüzübaşınıza dar gelmişti. Nihayet bozularak arkanızı dönmüş (kaçmağa başlamışjtınız.
Sonra Allah, Resulünün ve müminlerin üzerine sekinetini (güven veren rahmetini) indirdi, sizin görmediğiniz askerler in dirdi ve kafirleri azaba çarptırdı( Bozguna uğrattı). îşte kafir lerin cezası budur!
Sonra Allah, bunun ardından yine dilediğinin tevbesini ka bul eder. Allah bağışlayan, esirgeyendir." (Tevbe:25-27)
îslam ordusu 12000 kişiden oluşmuştu. Bu ordu Hevazin´e doğru yola çıktı. Evtas denen yerde Hicri Ö.senenin Şevval ayı nın onunda müşriklerle karşılaştı.
Burada islam ordusunun durumuna işaret etmek istiyoruz. Bu ordu gerçekten müminler ordusu muydu, yoksa bu ordunun safları arasına kalbine iman girmeksizin müslümanlara teslim olan kimseler de mi sızmıştı? Nitekim bir ayeti kerimede Ce-nab-ı Allah şöyle buyurmuştur:
"Bedeviler ´inandık´ dediler, de ki: ´Siz inanmadınız, ama İs lam olduk´ deyin´ fakat henüz iman kalplerinize girmedi." (Hucurat: 14)
îşte böyle.. îslam ordusunun arasında peygamber efendimi zin fetih gününde serbest bıraktığı ve : "Gidin bakalım hepiniz serbestsiniz" dediği kimseler vardı. Bunların arasında iman za-afîyeti olan kimseler de vardı. Bunlar peygamber efendimizin başına yeni gaileler açmayı kuran kimselerdi. Nitekim Ebu Süfyan da peygamber efendimizin başına yeni işler açmayı için den tasarlarken peygamber efendimiz ona: "O takdirde Allah seni rezil rüsvay eder! " demişti.
Bunlar arasında, peygamber efendimize suikast yapmak is teyen, ancak sırlan Cenab-ı Allah tarafından keşfedilen kişiler de vardı. Huneyn savaşında iki ordu arasında çarpışma cere yan ederken peygamber efendimizi öldürmeye yeltenen bazı ha inler de îslam ordusunun safları arasındaydı. Teslim olan ama kalplerinde iman bulunmayan bazı arabiler de müslümanların safları arasına girmişlerdi. Şu halde Huneyn´e doğru gitmekte olan bu orduya iman ordusu değil de, îslam ordusu, yani teslim olanlar ordusu demek daha uygun olur. Ayrıca görülüyor ki,
Peygamber (s.a.v.) efendimiz, Huneyn savaşında elde edilen ga nimetlerin büyük bir bölümünüKureyş büyüklerine vermiştir ki, onların gönüllerini İslama ısındırsın. Örneğin Ebu Süfyan bin Harb ile oğlu Muaviye´ye büyük miktarda ganimet vermiş tir. Gönülleri İslama ısındırmak, karşı taraftaki kimsenin iman zaafîyetini gösterir. Çünküfazla miktarda ganimet payı ver mekle peygamber efendimiz onların gönüllerini imana ısmdır-mıştı.
Hudeybiye gününde peygamber efendimize biat eden iman ehli kimseler, Huneyn savaşında hezimete sebeb veren kimse ler olmamışlardı. Muhacir ve Ensar ile Hevazinliler arasında savaş kızışıp şiddetli çarpışmalar vuku bulmakta iken Peygam ber efendimiz ehli imanı yüksek sesle çağırmış, bunlardan yüz kişi dönerek İslam ordusunun yenilgisini zafere çevirmişlerdi. O zorlu esnada peygamber efendimizin yanında sadece on mü min sebat etmişti. Bunlar da Ebu Bekir es-Sıddık, Ömer el-Fa-ruk, Ali bin Ebi Talip, Bedir Savaşından sonra müslüman olan Abbas, Peygamber efendimizin amcası oğlu Ebu Süfyan bin Ha ris, Fadl bin Abbas, Cafer bin Haris, Rebia bin Haris, Üsame bin Zeyd, Eymen bin Ümmü Eymen idiler. Peki Halid bin Velid ile Amr bin As nerede idiler?!
Cenab-ı Allah´ın, Peygamber efendimiz ile müminlerin üzeri ne huzur ve güven indirdiğini ayeti kerime açıkça beyan etmek tedir, îman ve müminler hakkında tecrübesi olmayan kimseler tarafından İslam ordusu paniğe kapılınca, Peygamber efendi mizin yanında sebat eden müminlerin üzerine Cenab-ı Allah huzur ve güven bırakmıştı. Peygamber efendimiz Muhacir ve Ensardan olan müminleri, kaçmayıp savaşmaya davet edince onlar Peygamber efendimizin çağırışına koşmuş ve yüz kişilik bir mümin grubu müslümanların hezimetlerini Allah´ın yardı mıyla zafere döndürmüşlerdi.