sidretül münteha
Tue 28 September 2010, 01:33 pm GMT +0200
Haziran
Şiirlerin mevsimi değil haziran, dansa çağıran bir eda var onda.
Uçucu, hafif, avare; “ömrümüz hep haziran olsa” dedirten bir yan.
Kıpır kıpır, capcanlı ve ümitvar; duygular taptaze henüz, dalında yeni olmuş meyve misali, yaşanacaklar davetkâr...
Şimdi sadece çocuksu bir sevinç, hoş bir heyecan, tatlı bir meraktan ibaret hisleriniz, ancak eylülle beraber olgunlaşacaklar...
Haziran bir romanstır çünkü, eylülse bir roman.
Nisan, haziran ve eylül... Diğer aylara benzemezler, siz de bilirsiniz, her biri birer mevsimdir onların.
Haziran ‘genç’tir; alabildiğine pervasız, biraz da hınzır...
Eylül olgun; oldukça huzurlu, bir parça mahzun...
Nisan hüzünlü bir hesaplaşmadır geçmişle, bir yanıysa geleceğe dair umutlar taşır.
Cıvıl cıvıldır haziran ve hep biraz tenhadır eylüller...
En kısa gecelerdir sanki en mutlu, en şen şakrak geçirdikleriniz...
Akşamları da geceye dahil edersiniz zaten çoğu zaman...
Güneşli, güzel bir günün ardından, bunaltmayan, hafiften serinliğiyle haziran gecelerinde, teninizle birlikte nefes alır ruhunuz.
Ağaçların arkasından yükselen ayı seyrederken, ferah bir rüzgârdır içinizde esen.
Acemiliğince cesur, şımarık ve asi; hiç tahmin edemezsiniz, gencecik haziran, genç ruhları nasıl da acıtır bazen.
Yola yalnız devam ediyorsanız üzgünsünüzdür eylüllerde, yoksa lezzetini almış, derinlik kazanmış, durmuş oturmuştur artık ne yaşıyorsanız.
Haziranlar yerçekimi sıfırlanmışçasına kurtulmaktır kendi ağırlığınızdan bile.
Eylül, bütün tatları tek tek duyumsamaktır.
Yalnızsanız haziranlarda umutlanır, eylüllerde korkarsınız.
Kuzey yarımkürede böyle hüküm sürse de haziranlar ve eylüller, güney yarımkürede tam aksi yaşanır...
Her şey değişkendir, mevsimler her yerde birbirine uymaz, onlar da tıpkı içinizin mevsimlerine benzer...
Kimi yaz ayında, karanlık bir kış olur gönlünüzde...
Kimi ömrünüzün sonbaharında rengârenk bir ilkyaza döner.
Yine de çoğunlukla mevsimlere uyar ruh hallerimiz.
Melale uzaktır haziranlar, cıvıltılı fakat azade gürültüden patırtıdan...
Havada bir sükûn, huzurlu bir hal üzerinizde, neşeniz yerli yerinde...
Motorun susup, yelkenlerin fora edildiği âna benzeyen, dışarıdan bakınca durgun gözüken, aslında en güçlü rüzgârları alan bir yolculuktur bazı zamanlarda da....
Denizin üzerinde kayarcasına süzülürken dinlersiniz “sessizliğin sesini” en çok...
Yaşamak o sesi duymaktır belki de; hiçbir şey olmuyormuş gibi dururken, yaşamın tadını tuzunu, esen yelini, huzur içinde duyumsamaktır.
Ihlamur ve hanımeli kokar haziranlar...
“Dutlar giyinmeden insanlar soyunmaz” der eskiler...
Sereserpe bir yazdır bekleyen, her şey gibi kısa sürdüğü için çekici ve bahtiyar eden...
Rengin Sosyal