sumeyye
Thu 8 July 2010, 01:17 pm GMT +0200
HAYATI AŞKLA YAŞAMAK
Göremeden yaşarken hissettiklerimiz bağlar hayataYüreğimizde yarına dair biriktirdiğimiz umudu azık yaparız uzun gecelerde Bazen yalnızlığımız kadar kalır her şey;güne,geceye ve hayata dair suskunlukların hesabında boğulur gibi oluruzHayata dair ne varsa hepsi üzerimize yıkılır,ruhumuzu istilaya yeltenen duyguların ağırlıklardan bir sıcak göz yaşı ile kurtuluruzManası yitik sözlerden geriye düşünceler kalır,sessizlik çok sesli bir hayatın göz yaşları olurYüreğimizin ezgisini ararız,hüzün notaları çalmaktadır oysaHüzün düşkünü duyguların kuşatmasında kalan ruhumuz, hayatın en donuk rengini yansıtır çehremizeBir ses,bir ışık telafisi olur sessiz ve karanlık geceninYalnızlığımıza sığınıp yüreğimizin kıyılarına demir atan düşüncelerimizi paylaşacağımız dost çehreler ararızYüreğimizde muhatabını bekleyen düşünceler ve sesler,zaman geçtikçe bir acı hissi ile böler hülyalarımızıOysa bizden ötesi kalmaz bazı zamanlarda Hayatımıza renk veren düşüncelerimizle başlar hüzünden mutluluğa yolculuğumuzDüşündükçe hayata dair bir bir açılır perdelerDüşündükçe açılır,açıldıkça insan daha çok düşünür,şeklin ardında bize seslenen,gözlerimize hitap ederek düşüncelerimizi anlamlandıran, mana alemine taşıyan ilahi notaları,rabbani nakışları
Sonra yaşlanan duyguların ardında bizi bekleyen soğuk zamanlarda verdiğimiz duraklar olur yalnızlık Ve kaybedenin belirsiz olduğu yoldur ayrılık, Aşk; umudu sevgiyle büyütüp hayat nimetini hissetmektir,Umut; hiç dönmeyeceğini bilerek gideni açık kapılarda beklemektir,güneşi selamlamaktır zifiri karanlıklarda,vuslatı aramaktır firak topraklarındaAcılara muhatap kalıp yalnızlık kılıfıyla tükenirken; ruhuna acının rengini taşımayıp, çehresinde tebessümler çoğaltmanın adıdır şükürHayat nimetini O’nun rızası uğruna ve yolunda harcamaktır
Hayatın dik ve uzun yokuşlarına çıkarken ayağımıza takılan çakıl taşlarıdır hüzünler Ve nihayetinde düzlüğe varmanın adıdır huzurBir gün yüreğimizdeki engebeleri aşıp huzurun düzlüğünde kalıp düşünebilseydik,neden bu yolculukAcaba çok mu uzaktık kendimizeYa da kendimize varmak için daha ne kadar menzilimiz var Aslında kendi varlığımıza varmamız, kendimizi tanımamız o kadar zor değil,her defasında kendimizden uzaklaşıp tekrar benliğimize varmak için yollar arıyoruzOysa her insanın içinde mutlaka kendine döneceği bir yol vardırSevgiyle,şefkatle,tebessümle,ümitle,duayla, kendisiyle dost olabilmekle,O’nun kelamına muhatap olup verdiği ilahi mesajı anlayıp,yorumlamakla ve ardından yaşamakla açılır yollar
Yaşanılan her günün farkında,yaşanılan anı idrak ederek,aldığımız her nefese şükrederek, alıp verdiğimiz nefesimizin bir gün tükeneceği hakikatiyle ağzımızdan çıkan sözcüklerin de son sözcükler olabileceği gerçeğini unutmadan hep iyiyi söyleyelim,hep güzeli isteyelim,hep iyiye olsun niyetimiz,düşüncelerimiz,amellerimiz ta ki hayallerimizGüzel amellere namzet kullardan olma mutluluğuna erişecek bireylerden olabilme duasıyla selamlayalım hayatı,evreni,aydınlıkları örterek geceye korku salan karanlığı bile Tebessümlerle yürek coğrafyamıza kapılar açalımAçılan her kapı rumuza ayrı bir sevinç kaynağı olsunAçılan her kapı yeni bir mutluluğa yol olsunSevinçleri çoğaltım çehremizdeSevinçler dost kılar benliği ruhumuzaKendimizle dost kalabildikçe var olacağız,kendimizle dost olup kendimizi tanıdıkça varoluş amacımıza ulaşmış olacağız
Kutsal olan yalnızlığın ulviyetinde, aşkın ve umudun kervanında, hayatın akışı karşısında yaşama renk ve anlam katma gayreti içerisinde, dünü anarak,günü yaşayarak ve yarını umut ederek yaşamaya çalışan hayat müdavimlerine,yüreğindeki yalnızlığına inat kalabalık yaşayan yürek seferi yolcularına,tüm sıkıntılara rağmen yüreğinde ve çehresinde çoğalttığı tebessümlerle hayatı aşkla yaşayıp, acılardan intikam alan mutluluk bekçilerinden olabilme ümidiyle…Dua ve hep ümitle kalın
ALINTI