sumeyye
Sat 26 March 2011, 05:55 pm GMT +0200
Hanımlarına Zulmedenin Cezası:
Eşlerinden birine haksızlık ederse, kendisine nasihat edilir. Eğer zulümden vazgeçmezse, vazgeçmesi için ceza olarak canı acıtılır.
Teaddüd-ü zevcât oldukça fazla ve çoğu defa da haksızlık edilerek tartışılan
bir mevzudur. Yukarıda da kısmen izah edildiği gibi, Allah (cc) zevceler arasında her şeyden evvel adaletin teminini emreder. Ve yine birden fazla evlenen kimse nafaka vermeye gücü olan biri olmalıdır. Bu da evlenmenin bütün külfetlerini kaldırabilmeyi gerektirir. Ancak bütün bunlarla beraber, İslâm'ın uygun gördüğü bir defa evlenmekken, bazan birden fazla evlenmek de bazı şartlara bağlanmıştır: Bunlardan biri, kadın nüfusunun her hangi bir sebeple erkek nüfusdan çok fazla olup, kadınların erkeksiz kalmalarıdır. Umumî harpde alman erkeklerinin pek çoğu ölünce, alman kadınların altısına (veya dördüne) bir erkek düşmesi gibi fecî bir hal olmuş, fuhuş alabildiğine artmış ve alman kadınları birden fazla evlenmeye müsaade edilmesi için nümayiş (gösteri) yapmışlardı. Bugün Uzakdoğuda bazı memleketler bu sebeple dünya fuhşunun merkezi haline gelmişlerdir. Bununla beraber birden fazla evlenmede bazı hususî sebepler de vardır ki; onları da şöyle sıralayabiliriz:
1- Kadının kısır, hasta veya erkeğin tabiatı ile uyuşmaması.
2- Erkeğin kadından şiddetle nefret etmesi.
3- Bazan erkekte cinsî gücün normalden çok fazla olması ve kadının da bir çok sebepten dolayı erkeğine karşılık vermede zayıf kalması. Bunlara dikkat edilirse, görülür ki; hakikî bir mazeret ve zaruret olmadıkça birden fazla evlenmek makbul görülmemektedir.
Şunu da unutmamak gerekir ki; meşru yol ve her iki tarafın rızasıyla evlenmelere karşı çıkanlar çoğu kere gaynmeşrû ve hiç bir din ve kânunun kabul etmediği beraberlikleri, sapık ilişkileri ya bizzat gerçekleştirirler veya bir marifetmiş gibi buna ses çıkarmazlar. Yani belli bir kanun ve sınırda evlenenler, hiç bir sınır tanımayanlar tarafından tenkit edilmektedirler. [101]
[101] Abdullah b. Mahmûd b. Mevdûd el- Mavsılî, El-İhtiyar Li-Ta'lîlî'l-Muhtar, Ümit Yayınları: 3/96.