sumeyye
Mon 13 December 2010, 04:42 pm GMT +0200
Hakk’ın kahrında lütuflar gizlidir
• Bir insanın gülmesi, Cenab-ı Hakk’ın o kula lütfünu, ihsanını anlatmada, hikaye etmektedir. Bir insanın ağlaması, feryat etmesi de Hakk’ın kahrından bir şikayettir.
• Dünyada birbirine zıt olan, aykırı olan bu iki haberin de, hal dilleri ile bir sevgiliden geldiklerini rivayet ederler.
Aziz Hüdaî hazretleri;
“Hoştur bana senden gelen, Ya gonca veyahut diken! Lütfun da hoş kahrın da hoş” diye yazmıştır.
• Hakk’tan gelen lutuf, gaflette olan kişiyi öyle şaşırtır ki, o Hakk’ın kahrını düşünmemek cinayetini işler de daima güleceğini zanneder.
• Ötekine gelen kahır da ona ümitsizlik verir. 0 zavallı ye’se kapılır, bunalıma girer. 0 kahrın arkasındaki lütfu düşünemez.
” Aslında kahırda ilahî bir lütuf gizlidir. Mevlana Dîvan-ı Kebîr’nin başka bir yerinde:
“Gamdan, kahırdan daha tatlı, daha mübarek bir şey olamaz. Bunun karşılığı sonsuzdur. diye buyurmuştur. (Dîvan-ı Kebîr, c. VI, s. 265) Mevlana Mesnevî’de. de bu konuya bir çok , kere temas etmiştir. (Bkz. Mevlana, Hayatı, Şahsiyeti, Fikirleri, Ötüken yay., s. 270) Bır Mesnevî beytinde;
“Paha biçilmez akîk pislik içinde gizlendiği gibi, Hakk’ın kahrı içinde lütuf gizlenmiştır. (Mesnevî, c. V, no. 1665) Başka bir Mesnevî beytinde de;
“Onun hoş olmayan tecellîsi canıma hoş gelir. Gönlümü inciten, kıran sevgiliye canım” feda olsun.” (Mesnevî, c. I, no. 1771) diye buyurmaktadır.
• Aşk, esirgeyen bir şefaatçidir. Ikisini de görür, gözetir, korur.
• Allah’ım, bu aşkı bize lütfettiğin için sana şükürler olsun. Biliyorum ki, senin kahrında bize sonsuz lütuflar var.
• Şükürde kusurumuz olsa bile aşk nankörlüğe bile bakmaz. Onu bile hoş görür.
• Bu aşk, ya kevserdir, ya ab-ı hayat; ömre sonsuzluk vermede, insanı ölümsüz etmededir.
• Aşk, Allah ile insan arasında bir peygamber gibidir. îkisinin arasında gelir gider, birbirinden haberler getirir götürür.
• Yeter artık sus, bunu ayet ayet okuma, zaten ayeti de aşk tefsir eder.
“Sevgiyle acılar, tatlılaşır; bakırlar altına dönüşür.
Muhabbetle tortular, berraklaşır; dertler, şifa verir.
Muhabbetle ölü, canlandırılır. Sevgiyle padişah, köle yapılır.”
(Mesnevî, II/ 1529-1531)