saniyenur
Tue 31 July 2012, 11:31 am GMT +0200
Hâkimin Mesuliyeti
Hâkimlerin, insanların meseleleri ile meşgul olurken ihtiyatlı ve itidalli olabilmelerini sağlamak amacıyla Rasûlullah hâkimler yararına bazı genel emirler ortaya koymuştur.
1- Öfkeli iken hiç kimse iki kişi arasında hükmetmesin. (Buharı).
2- Hâkim hüküm verirken içtihadda bulunur; isabet ederse ona iki ecir ulaşır. Fakat içtihadda bulunarak hükmeder ve hata eylerse ona bir ecir vardır. (Buharî ve Müslim).
3- Hâkimler üç çeşit olup ikisi cehennemde, biri cennettedir. Hakkı bilerek onunla hükmeden cennette; hakkı bildiği hâlde onunla hükmetmeyerek hükümde zulmeden cehennemde; hakkı bilmediği halde cehaletle hüküm veren de cehennemdedir. (Ebu Davud ve İbni Mâce).
4- İnsanlar arasında hüküm irad eden her hâkim kıyamet gününde boynunun ardını tutan bir melekle gelecek, sonra melek onun başını cennete yükseltecek; ancak Allah indirmesini emrederse melek onu kırk yıl derinliğindeki boşluğa iteleyecektir. (Ahmed, İbni Mâce ve Beyhaki).
5- Kıyamet gününde adaletsiz hâkim çağrılarak o derece şiddetli hesaba maruz kalacak ki, önünde iki kişi arasında bir kuru hurma hakkında bile hüküm vermemiş olmayı dileyecektir. (Ahmed).
6- Allah, zâlim olmadığı müddetçe hâkimle birliktedir; ancak zulme başlarsa onu terkeder. Artık şeytan da kendini ona rapteder. (Tirmizi ve İbni Mâce).
7- Görevini adaletle tamamlayan hâkim kınanmadan, nüfuz elde etmeden ondan yüzünü çevirsin. (Tirmizi).
8- Rasûlullah hüküm için rüşvet verene de alana da lanet etti. (Ebu Davud, İbni Mâce, Ahmed ve Beyhaki).
9- Şefaat ettiği kişiden hediye kabul eden, muhakkak tefecilik yapmıştır. (Ebu Davud).
10- Her kim hâkimliği üzerine alırsa muhakkak bıçaksız kesilmiştir. (Ahmed, Tirmizi, Ebu Davud ve İbni Mâce).