hafiza aise
Fri 6 May 2011, 10:40 am GMT +0200
HABEŞİSTAN HİCRETLERİ ~
Vahiy geleli beş yılolmuştu. Aylardan Recep idi. İbn Erkanı'ın evi, kısmen de olsa problemi çözmüş, imana ait meseleIerin daha sakin bir atmosferde görüşülmesine zemin hazırlamıştı. Ancak bu, sadece söz konusu evle sınırlı bir durumdu; buradan ayrılan insanlar, yeniden takibe alınıyor ve bilhassa zayıf ve korumasız olanlar, giderek artan bir şiddete maruz kalıyorlardı. Her geçen gün Mekkeliler, daha bir acımasız oluyor ve inananlara, Müslümanca yaşama hakkı tanımıyorlardı. Onun için daha kalıcı bir çözüm gerekliydi.
Bu arada Allah (celle celaluhü), Cibril-i Emin vasıtasıyla mü'minIere yeni bir yol göstermişti:
- Bu dünya hayatında ihsan şuuruyla hareket edenlere Allah da ihsanla muamele eder. Ve şüpheniz olmasın ki, Allah'ın yarattığı yeryüzü çok geniştir; bununla birlikte sabredip de dişini sıkanların mükafatı, sayısız bir şekilde kendilerine verilecektir.s"
Ayet, herkese açıktan hicret emri vermemekle birlikte böyle bir yolculuğun, dini hayatı yaşayabilmek adına getireceği rahatlıktan bahsediyordu. Madem ki yeryüzü genişti; o zaman bu genişlikten istifade edilmesi gerekiyordu. Bunun
356 Bkz. Zümer, 39/10
için de Allah Resülü (sallallalıu aleyhi ve sellem), şöyle bir yönlendirmede bulunacaktı:
- Keşke Habeşistan'a gidebilseniz. Zira orası güvenli bir yerdir; hem, orada bir melik var ki, yanında kimseye zulmedilmez!
Habeşistan, Mekke için tanıdık bir yerdi; zira ticaret maksadıyla sıklıkla buraya gelirler ve belli başlı ihtiyaçlannı buradan giderirlerdi. Bu gidiş-gelişlerde, ülkenin genel yapısı hakkında bir hayli malümat sahibi olunmuştu. Buna binaen de mü'minler, Necaşi'nin ülkesine sevkediliyordu.