hafiza aise
Tue 24 April 2012, 05:09 am GMT +0200
Gurbetliğe online çözüm
Ağustos 2007 23.SAYI
Yıllar önce bir internet paketi reklamında bilgisayarı için dantel ören orta yaşın üzerindeki asabi teyze, hepimizin sempatisini kazanmıştı. O zamanlar kendileriyle interneti pek de bağdaştıramadığımız, bağdaştırsak bile yukarıdaki dantelli teknolojik manzara kafamızda canlandığı için çoğunlukla tebessüm ettiğimiz annelerimiz, hatta nine ve dedelerimiz şimdilerde sanal dünyanın online üyelerinden oldular.
Bilgisayar sahibi olmanın eskisine oranla daha az maliyetli olması ve internet abonelik şartlarının kolaylaştırılması, sanal dünyanın kapılarının neredeyse her eve açtı. Bu durum ilk etapta, vaktinin büyük kısmını internette geçiren hatta bu nedenle ebeveynleri tarafından eleştirilen gençlerin işine yarmış gibi görünse de, zamanla ailenin diğer bireylerini de çekim alanına dahil etti. Anneler yemek tarifi indirseler, babalar araba modellerini araştırsalar da interneti asıl kullanma nedenleri çocuklarıyla aynı. Onlar da gençlerin büyük çoğunluğu gibi internetteki vakitlerinin büyük kısmını çet yapmakla geçiriyorlar. Ancak bir farkla: Gençler yeni arkadaşlar edinmek için yetişkinler ise sık sık görüşemediği yakınlarıyla hasbihal etmek için kullanıyor interneti.
Orta yaşın internet kullanımını, gurbetlik tetiklemiş. Yakınları gurbette yaşayan ya da memleketinden ayrı düşen pek çok insan, maliyeti daha ucuz olduğu için akrabalarıyla telefon yerine bilgisayar aracılığıyla konuşuyor. Özellikle uzak şehirlerde ya da yurt dışındaki akrabalarıyla konuşmak için interneti kullanan yetişkinler bu durumdan hayli memnun. Zira internetten görüşmek telefonla görüşmekten çok daha ucuza mal oluyor. Eskiden telefonla en fazla haftada bir iletişim kurdukları yakınlarıyla internet sayesinde her gün görüşebiliyorlar. Daha az paraya daha çok iletişim olanağı sağlayan internetin görüntülü konuşma imkanı da telefona ayrıca fark atıyor.
Almanya’daki kızı ve damadıyla önceleri ayda ancak bir iki kez telefonla konuşabilen 47 yaşındaki Fatma Hanım internet sayesinde neredeyse her gün görüşebildiğini söylüyor. Telefonla çocuklarının sadece sesini duyabildiğini internette ise hem görüp hem konuşabildiğini söyleyen Fatma Hanım “Üç torunum var. Bunlardan ilk ikisinin nasıl büyüdüklerini göremediğim için çok üzülüyordum. Çünkü ancak birkaç senede bir yıllık izine gelirlerse görebiliyordum. Şimdi 1 yaşında olan en küçük torunumun büyürken geçirdiği evreleri, siması ve hareketlerindeki değişimi takip edebiliyorum” diyerek internettin sağladığı bu kolaylıktan duyduğu memnuniyetini dile getiriyor.
Online çocuk bakımı!
Fatma Hanım gibi yurt dışındaki kızıyla internet üzerinden konuşan Zeliha Hanım da sanal dünyanın bu özelliğinden gayet memnun. Ancak o, interneti sadece görüşme ya da hasret gidermeyle sınırlı tutmayıp daha pratik amaçlarla da kullanıyor. Mesela kızının işi olduğunda internet aracılığıyla bir yaşındaki torununa bakıyor. “Kızım mutfakta bulaşık yıkarken ‘Anne benim biraz işim var. Sen Mehmet’e bakar mısın?’ deyip bebeğini bilgisayarın karşısına koyuyor. Ben de torunumla ilgileniyorum. Onunla konuşuyorum, ona “ceee” yapıyorum. Ama en çok çet programındaki göz kırpma animasyonlarını gönderiyorum. Çünkü bunlara çok gülüyor” diyen Zeliha Hanım bu sayede kendini torununun yanında gibi hissettiğini de belirtiyor.
Çaylarını demleyip ailece internet misafirliğine çıkıyorlar
Uzun mesai saatleri, ağır çalışma koşulları ve aşılması güç mesafeler nedeniyle birbirine çay içmeye gidemeyen gurbetçiler de özlemini duydukları akşam oturmalarını internet üzerinden yapıyor. Fransa’daki Karaca ailesi çaylarını demleyip çoluk çocuk ekran başına geçiyor. O sırada online olan akraba ya da yakınlardan birinin anlık ileti penceresini tıkladıktan sonra başlıyorlar koyu bir muhabbete. Önce konuk olunan evdekilerin sırayla hal hatırları soruluyor. Ardından karşıdan gelen hal hatır sormalara şükür dolu cevaplar veriliyor. Birebir görüşme olmadığından her iki aile üyeleri de sırayla kamera önüne geçip kendini gösteriyor. Böylece hasret duyulan memleket misafirlikleri yaşanmaya çalışılıyor. Aslının yerini tutamasa bile bir nebze de olsa özlem giderilmeye çalışılıyor. İnternetin uzakları yakın etme vasfı, yakınları gurbette olanları ya da sıla özlemi çekenleri memnun etse de tam olarak hasretlerini gidermeye yetmiyor. Zira teknoloji henüz evlatların kokusunu, torunların tombiş yanaklarını getirmeye yetmiyor. Kimi zaman da yakınları uzak eyleyerek, yan komşuyla karşılıklı bir çay yudumlamak yerine dijital ortamda “çet” yapmaya yöneltebiliyor.
Hatice METİN