sumeyye
Thu 15 July 2010, 10:38 am GMT +0200
Gül-i Rânâ'nın Titreyişi
Bir mum gibi eridi gitti gül-i rânâlar
Gül-i Rânâ'nın Titreyişi
Hayatın ta kendisiydi; içiyle korlar fışkırıp yürekler eriten, dışıyla şefkat huzmeleri saçıp sevgi dağıtan gül-i rânâlar Pek yeşermese de çöllerde, hep uçurum kenarlarında yeşerip, göğerirler Turnaların süveydalarında taşıdığı peykânlar adedince, yıldızları kıskandırırcasına
Bir mum gibi erirler gül-i rânâlar Sancılarına sancı ekleyip, sancı dağıtırlar Gül-i rânâyı tutan eller, birdenbire kendisini cemrelerde hisseder ve o şevkle gecenin en kuytu karanlığında olsalar bile ağıt yakarlar yüreklerinde
Göze almışlardır herşeyi bu uğurda Kızıl kıyametlere aldırış etmezler
Çünkü bilirler gemileri su alan tufanlarda Nuh'un yetişeceğini Göz pınarları kurumaz onların ve titreyişleri hiç eksik olmaz
Sevgilisiz bir an bile hayal edemezler
Kavuşacaklarını önceden biliyorlarmışçasına, aşkına vuslat beklerler…
Yunus Emre TOZAL