selsebil
Thu 1 October 2009, 12:39 am GMT +0200
Gül!...
Bakıldığında ayrı, koklandığında ayrı,
her insanda farklı çağrışımlar bırakan Gül!...
En usta Ressam’ın çok ufacık fırça oynatmasıyla
“ Kûn” emriyle oluveren güzellik.
İnsanların duygu dünyasına tercüman olarak kullandıkları şaheser.
Sarısıyla,kırmızısıyla,beyazıyla Gül!..
Verilene, verenin ;
sevgisinin,özleminin,dargınlığının,barışıklığının ifade aracı Gül!..
İnsanı insan yapan özellik;
tüm bu duygularının barındığı kalbin vazgeçemediği, hal dilinin kelimeleri , şiirleri olagelmiş Gül!...
Yere göğe sığmayıp kendisini tanıyan, seven kulunun kalbine sığan
Rabbin konuk olduğu gönül sarayının coşup, taşmasına sebep olan Gül!..
O halde; birbirimize bunca kin, nefret,anlamamakta ısrar ,kırmak hatta öldürmek ne diye?
En kolay, en iyi “Gül “ dilinden anlayan yüreklere söylenenleri “Gül’e der gibi” söylemek dururken,
dikenleriyle yaralayıp, ığıl ığıl kan sızdırmasına çalışmak, gayret etmek, zalimliğine talip olmak akıl kârı mı?
Simgesi Gül olan Sevgili’nin izinden gidip en kârlı , en hoş kokulu ticaret Gül alıp
Gül satmaya ne dersiniz?
Bu ticarette gözler ve yüreklerin eşlik ettiği “Gülümseme”
hiçbir çıkar beklemeden bedava satılır.
Karşılığı bire yedi yani “Yediveren Gül” olarak alınır.
Dostluk,sevgi, muhabbetin gül kokuları ortalığı kaplar.
Öyle ki bu koku sizi ahirete taşır, cennetin gül kokusuyla birleşir.
Şu saniyeden itibaren; söylediklerimizi “Gül’e-der gibi” deyip,
Gül alıp, Gül satmaya, sonrada yediveren Gül olarak devşirmeye,
dünyayı Gülistan eden bahçıvanlar olmaya var mısınız?
Var mısınız dostlar?