sidretül münteha
Mon 25 October 2010, 02:02 pm GMT +0200
GÖZÜN AYDIN OLSUN
Onda (Hasan-ı Basrî'de) öyle bir inkisar ve mahviyet hâli vardı ki, kimi görse kendisinden üstün bilirdi. Bir gün Dicle kenarına gitti. Orada bir siyâhîyi gördü. Adamın elinde bir kadeh, yanında bir kadın vardı. Kadehten içiyordu. Hasan: "Bu adam da benden üstün müdür?" diye hatırından geçirdi. Ama şeriat şahini hücum edince: "Böyle birisi benden nasıl üstün olur?" dedi. Derken ağır yüklü bir sandal çıkageldi, sandalda yedi kişi vardı. Birden sandal devrildi ve battı. O siyâhî hemen koşarak beş kişiyi kurtardı. Sonra yüzünü Hasan'a döndürüp:
-Bak ben beş kişi kurtardım, eğer benden üstün isen şu iki kişiyi de sen kurtar ey müslümanların imamı, dedi. Bu kırbada (şarap değil) su var. Şu kadın da (oynaşım değil) annemdir. İstedim ki acaba zâhir gözüyle mi, yoksa bâtın gözüyle mi bakıyorsun, bu konuda seni imtihan edeyim. Şimdi mâlum olmuştur ki, körsün ve zâhir gözüyle nazar etmektesin, dedi. Bunun üzerine Hasan onun ayağına kapandı, özür diledi. Bu kişinin Hakk'tan ona gelen bir sefir olduğunu anladı ve:
-Ey Siyâhî! Onları deryadan kurtardığın gibi beni de zan ve şek deryasından kurtar, dedi. Siyâhî:
-Gözün aydın olsun, diye dua etti. Bundan sonra öyle oldu ki hiçbir şekilde kendilerini başkalarından üstün görmedi. Hatta bir zamanlar bir köpek görmüş ve: "İlâhî! Beni bu köpek sayesinde yücelt!" demişti.
Biri ona:
-Sen mi yoksa köpek mi daha üstündür?." diye sormuş, o da bu suâle şu cevabı vermişti:
-"Eğer ALLAH'ın azabından kurtulabilirsem ondan iyi olabilirim, aksi hâlde ALLAH'ın izzetine andolsun ki o benim gibi yüz kişiden iyidir."
ALINTI