sidretül münteha
Thu 23 September 2010, 02:19 pm GMT +0200
Gözde’nin gözlerine geç kaldı gözlerim
Geçen ay Gözde’yi toprağa koydu babası. Mevsim bahardı. Erguvanların çiçekleri dal uçlarında patlamamıştı.
Leylâkların saf temizlik kokuları henüz havaya karışmamıştı. Sadece on altısında terü taze bir tenin işi neydi toprağın soğuğunda? On altısındaydı Gözde. Sadece 16 bahar görmüştü gözleri. Son gördüğü bahar da erguvan renklerinden yoksun ve leylâksızdı. Gözde’nin 16. baharını görmüş gözlerini de bağışladı babası annesi. Bir başka gözde Gözde’nin görmediği baharlar seyredilsin diye. Gözde’nin gözlerini bağışlarken sordu babası: “Doktor hanım, gözlerine bir zarar gelir mi? Kabre koyarken gözlerine son bir kez daha bakmak istiyorum da...”
Gözlerin ardında bekleşir ruhlar. Toprağa koyduğumuz eskimiş bedenlerin gözeneklerinden bakar gibi bakarız gözlerin içine içine. Zor şeydir ölü yüzlere bakmak, ölü gözlerde gözlerini gezdirmek. Ama teselliyi bulacağın son köşe de o yüzde, o gözde saklıdır. Sevdiğinin ötelere dönmüş ölü yüzünü seyrederken, yüzün kıvrımlarını okşayan ışığın ruhunu yeniden resmettiğini hissedersin. O yüzden yüzüne çarpan tebessümleri, sitemleri, sevinçleri, hüzünleri, her şeyi o an’a yığarsın. Kapanmış göz kapaklarının köşelerinden bir tatlı huzur dilenirsin; bir teselli bakışı umarsın. Sanki küskün gibidir sana. Asla içinden çıkamayacağın bir sitemin labirentlerinde bırakıp gitmiştir seni. Son yalvarışlı, son şefkatli, son gecikmiş bakışının göz kapaklarını da delip, ölümü de hiçe sayıp göz bebeğine dokunmasını istersin. Kirpiklerinin ucundan salkım saçak taşan aşinalıklar ararsın. Bunca yakınken yüzü sana, dipdiri bakarken gözlerinin içi, yarım kalmış sözleri dudağından hemen şimdi taşıverecekmiş gibi dururken, anlam veremezsin onun orada olmayışına. Bir ömrün sevdalarını serin bir şebnem eyleyip gül yanağına kondurmak istediğin halde, o gül yüzün uzaklarda duruşuna içerlersin. Bütün varlığını o gözlere damıtmak istersin. Bir kez olsun içinde Gözde’nin olduğu bir bakışın ucunda yeniden var olmak istersin ama gözler soğumuştur...
Gözde’ciğim, ağabeyin/amcan olarak özür borçluyum sana. Göz bebeklerine gözlerimden umut emzirmeye fırsatım olmadı, niyetim de. İçinde kıpır kıpır sevinç çiçekleri açtıracak sözlerimi can kulağından esirgedim. Sen kalbini saran ateşlerde içten içe kavrulurken, yanağıma süzülen tek bir gözyaşıyla olsun serinlik sunamadım sana. Kapatıp gittiğin gözlerindeki dargınlık ve küskünlükten ben de payımı aldım. Sana geç kaldım.
Sana soğuk ve mağrur heykellerin donuk gözlerinden idealler satmaya kalkan bezirgânların ipliğini pazara çıkarmaktan korktum. Her sabah elini kolunu bağlarcasına, sıradan olduğunu tekrar tekrar hatırlatırcasına “Rahhaatt! Hazroool!” komutları yağdıran büyüklerin göğüslerini yarıp gözlerine şefkatler sızdıramadım. Dev portrelerin umursamaz bakışlarında, gizli saklı sancılarına, kendine bile söyleyemediğin kaygılarına yer olmadığını kimselere söyleyemedim. Zoraki saygı duruşlarının soğuğunda, illâki yapılacak ödevlerin yokuşlarında sıcak bir tebessümle olsun yanında olamadım. Hep büyük, hep büyük, hep büyük olmanı isteyenlere küçücük yüreğinin sızıları hep yabancı ve uzak kaldı.
Test kâğıtlarına kurşun izleri bırakmanı isteyen biz büyükler kalbindeki yaraları, yanık izlerini hesaba katmadık. Gözlerinin karasında gezinen hüzünleri okumaya vakit ayırmadık. Rekabetin telaşlı yokuşlarında sığ nefesler alıp vermekten bitkin düştüğünü fark edemedik. En yakın arkadaşını bile geride bırakmaya mecbur tutuldukça, her sınav öncesi terleyen ellerinde kalbinin masum kıpırtılarını erittiğini bilemedik. Seni sayısal ruhsuzlukların, sözel boşlukların kefesinde bir indirip bir kaldırmaya yeltendik.
Mahzun olmayasın. Giderken bize sıkı bir ev ödevi verdin. Gözde’lerin gözlerine bakma ödevi. Ana babalarının, öğretmenlerinin, büyüklerinin, arkadaşlarının “gözde”si olduğunu bilmeleri için. Rableri katında “Gözde” olduklarını fark etmeleri için... En Sevgili’nin hatırına “Gözde” olduklarını göz göre göre görebilmeleri için. Sevmeyi bilmek, sevildiklerini bilmek için...
Sınavların hepsinden kalsaydın da, gözlerin gözlerimizde kalsaydı Gözde!
Rahmetin gözbebeğinde Gözde olasın!
SENAİ DEMİRCİ