sumeyye
Tue 25 May 2010, 10:03 am GMT +0200
Gönül insanı
Gönül insanı Kurân’a hizmeti hayatının gayesi bilen insandır O “zaman imanı kurtarmak ve kuvvetlendirmek zamanıdır” diyerek bütün himmetini iman hakikatlerinin neşrine sarfeder Gayesine engel olan lüzumsuz şeylere meşgul olmazBütün mesaisini ve imkanlarını bu kutsi hizmete odaklaştırır
Gönül insanı kendini aşmış, başkaları için yaşayan insandır O, “ gönlümde ne cennet sevdası var, ne cehennem korkusu milletimin imanını selamette görürsem cehennemin alevlei içinde yanmaya hazırım Çünkü vücudum yanarken gönlüm gül, gülistan olur” Ulvi hakikatinden hareket eder
Gönül insanı Güneş gibi hem kendini, hem de çevresini aydınlatan insandır Onun irşat ve öğütleriyle ölü gönüller hayat bulur Yolunu şaşıranlar hidayete erer Çünkü bir insanın imansızlığı haberi karşısında kalbi atom zerratı adetince parça parça olmuşcasına ızdırap çeker
Gönül insanı darda kalındığında ilk hatırlanan ilk hatırlanan insandır Çünkü O seninle birlikte ağlayabilir “ Bazılarımız köprü olmazsa daha çok bekleriz bu sahillerde” diyerek köprü olur kükreyen dalgaların üzerinde
Gönül insanı kelebekler ateşe düşmesin diye kollarını kanat yapan; çiçekler solmasın diye onlara ab–ı hayat olan insandır O,
Gül varken diken niye
Sevgi varken nefret niye
Af varken inat niye
diyerek gönlünü hep güzel duyguların bahçesi haline getirmiştir
Gönül insanı yaratılış gayesini bir an hatırından çıkarmayan, kalbin bütün zeraatı Allah sevgisiyle dolup taşan insandır O yüce Allah’ın rızasını kazanmaya ve ona layık bir kul olmaya azami dikkat eder Ona göre Mevla’nın sevgisini ve rızasını kazandıracak olan en küçük bir şey, kâinata bedeldir
Gönül insanı samed aynası olan kalbini yalnız Rabbine tahsis ettiğinden onun envar ve esrarına mahzar olmuştur Allah’ın kendine lütfettiği ilim, ihlas, takva gibi meziyetleri insanlarla paylaşmak onun en büyük emelidir
Gönül insanı Rabbine marifetle derinleşen, muhabbetle zirveleşen, ubudiyetle bütünleşen insandır Onun marifet ve ibadetten aldığı hazları, ruhunun zirvelerinden gönlünün derinliklerine sağnak sağnak dökülür Oradan da merkezden muhite yayılırcasına muhtaç gönüllere sirayet ederO ibadetleri Allah’ın huzurunda olmanın manevi şevkini ruhunda hisseder Onun için ibadet vakitleri Rabbi ile ilâhi haz ve neşve dolu randevu onları olup zamanın en kıymetli kesitleridir
Gönül insanı hâl insanıdır Söylerken yaşadıklarını söyler Sözleri davranışlarını yalanlamaz Ağzından çıkan her söz muhatabın gönlünde derin izler bırakır Çünkü o samimi konuşur İhlaslı ifadeleriyle gönüllerde taht kurar Onun sözlerini dinleyen tekrar dinlenmek ister O sabırla Eyyublaşan, iffetle Yusuflaşan, sevgi ile kucaklaşan insanıdır
Gönül insanı insanlığa hizmetin sabır gerektiren çileli ve dikenli yollarını cennetin efsunlayıcı bağlarına tercih eder O bu şefkat ve merhamet dolu gönlüyle sevgi ve huzurun sembolü, barış ve mutluluğun kaynağıdır Dünya’nın en cazibedar makam ve mevkileri onu, bu kutsi hizmet yolunda asla yalpalatmaz ve sendeletmez İnsanların uğruna meftun oldukları dünya hazları onun ayağını bile ıslatmaz ve sendeletmez Dünya’nın şa’şaa ve debdebesi onun ufkuna asla mehtap olmaz
Sevgi, şefkat, hoşgörü, hürmet, vefa gönül insanının mümtaz hasretlerindendir Çünkü o insanlığın düzen ve ahengini fertlerin birbirlerine karşı olan sevgi ve hürmetlerinde, anlayış ve muavenetlerinde görür
Ne mutlu uykusu ibadet, tefekkürü marifet, ünsiyeti saadet olan gönül insanlarına dost olabilene…
alıntı