hafiza aise
Mon 12 September 2011, 02:50 pm GMT +0200
GIYBET EDEREK KARDEŞLİĞİNİZİ BALTALAMAYIN
Mayıs 2010 56.SAYI
Dünya bir imtihan yeri ve dolayısıyla dünyada bulunduğumuz müddetçe yaptığımız her fiilden, konuştuğumuz her sözden sorumluyuz. Ahirete irtihal ettiğimizde ne kadar hayır işlemişsek o karşımıza çıkacak ve ne kadar kötü amelimiz varsa o da bizi bulacak. Bu şuurla yaşayan mümin kullar söz ve fillerinin ilahi ölçülere uygun olup olmadığını sorgular ve adeta “bin düşün, bir hareket et” sözü mucibince kendine çeki düzen verir. Lakin insanın kendine çeki düzen vermek konusunda en çok zorlandığı yer dilidir, sözleridir.
Arifler bu yüzden çok ve boş konuşmaktan sakınmış ve çevresindekileri de sakındırmışlardır. Zira dil, özellikle de boş konuşan dil insanı farkına bile varmadan günaha sokabilir. Gıybet, yalan, küfür, iftira gibi günahlar hep dille işlenir ve ne acıdır ki bu günahların alışkanlık haline gelmesi çok da zor değildir.
Çünkü insan nefsi konuşmayı sever, konuştuklarının dinlenmesini arzu eder. Toplum içinde suspus oturmak yerine sözleriyle dikkat çekmek, önemsenmek ister. Bunun için de gerektiğinde yalan yanlış kelamlara bile başvurabilir, mümin kardeşinin arkasından konuşup onu kolayca harcayabilir. İşin en acı yanı ise böyle yaparak kardeşine zarar verdiğinin farkında bile olmamasıdır; yani gıybet günahını küçümsemesidir.
GIYBET AFETTİR
Ancak gıybet insanın dili yüzünden başına gelen büyük bir afettir ve Peygamber Efendimiz’in (s.a.v) buyurduğu gibi zinadan da büyük bir günahtır. Gıybet eden kişi mümin kardeşinin hakkına girer ve diğer insanların onun hakkında kötü düşünmelerine sebep olur. Halbuki Allah Teala settardır, kullarının günahlarını örter; kullarında da bu ahlakı görmek ister. Hal böyle olunca başkasının günahını açık eden kişi kendisinin affını nasıl bekleyebilir?
GIYBET BİRLİK VE BERABERLİĞİ BOZAR
Yüce Rabbimiz “…Birbirinizin kusurunu araştırmayın, biriniz diğerini arkasından çekiştirmesin. Sizden biriniz ölmüş kardeşinin etini yemekten hoşlanır mı? İşte bundan tiksindiniz. O halde Allah’tan korkun. Şüphesiz Allah tövbeyi çok kabul edendir, çok esirgeyendir.” (Hucurat, 12) buyurarak biz kullarını birbirinin kusurunu araştırmaktan ve birbirinin arkasından konuşmaktan men etmiştir. Lakin bu ilahi emre rağmen gıybet, müminler arasındaki kardeşliği tehdit eden en tehlikeli unsur olagelmiştir.
Güzel niyetlerle hizmet için bir araya gelen, hedefi Allah’ın rızasını kazanmak olan kişiler bile gıybetten yakasını kurtaramamış ve adeta aradaki kardeşliği baltalamışlardır. Neticede bir olamayan, bir olamadığı için de hedefine vasıl olamayan bu insanlar ya bulundukları çevreyi terk etmiş ya da hayır işleyeyim derken daha çok şer içine düşer olmuşlardır.
ATEŞTEN SAKINIR GİBİ GIYBETTEN SAKINMALI
Bu kötü akıbetlerden korunmak için ateşten sakınır gibi gıybetten sakınmalıdır. İnsan kendisi gıybet yapmadığı gibi karşısındakinin de gıybet yapmasına izin vermemelidir. Bu kötü ahlaka sahip kardeşini güzelce uyarmalıdır. Başkası hakkında yaptığı gıybetin hem ona, hem arkasından konuşulan kardeşine, hem de tüm cemaate zararlarını anlatmalıdır. Engel olamıyorsa bile dinlemeyerek tepkisini ortaya koymalıdır.
Hayır için bir araya gelen kimseleri gıybet hususunda bekleyen bir diğer tehlike ise ariflerden biri tarafından şöyle dillendirir: “Herhangi biriniz bir Müslümanın gıybetini yapıp da sonra kendi kendine ‘Benim öyle güzel amellerim var ki yaptığım gıybetin günahlarını bağışlatır’ demesin. Çünkü olabilir ki hakkında konuştuğu kimseye bütün amellerini kefaret olarak verir de yine onu ikna edemez.”
BAŞKASINI BIRAK KENDİNE BAK
İnsanı gıybete sürükleyen bir diğer sebep de başkalarının kusurlarını merak etmek ve araştırmaktır. İnsan başkasının kusurunu araştırmazsa, başkasının ne yapıp ettiğine kulak kabartmazsa o kişi hakkında konuşacak sözü de olmaz. Gıybetten kaçmanın ilk ve en etkili yolu önce kendi dünyasına dönüp başkasının işine burnunu sokmamaktır. Bu şekilde hem gıybetten korunmuş, hem de kendi eksiklerini görme fırsatını yakalamış olur. Yoksa boğazına kadar bataklığa battığı halde başkasının üzerindeki küçük çamur lekeleriyle uğraşan insandan farkı kalmaz.
Allah hepimizi gıybet afetinden korusun, ahlakımızı sevdiği kulların ahlakına benzetsin.
M. Saki EROL