ezelinur
Tue 29 June 2010, 06:09 pm GMT +0200
“Gaye-i hayal olmazsa veyahut nisyan veya tenasi edilse; ezhan (zihinler) enelere dönüp etrafında gezerler.”
Bediüzzaman
İnsanın bu kısa dünya hayatının gayesi, bu fani ile bakiyi kazanmak, Üstadın ifadesiyle
“Fanide bakiye yol bulmaktır.”
Hayal ancak sonsuzlukla, ebediyetle tatmin olur. Satın aldığı her şeyin önce ömrünü, dayanma gücünü merak edip soran insan, kendisinin fani olduğunu bildiği halde, bu dünya hayatından nasıl zevk alabilir? Dünya onu nasıl tatmin edebilir?
İşte, hayalin gayesi olan o ebedî saadet yoluna girmeyen, onu unutan (nisyan) yahut bildiği halde dünya zevklerinin hatırı için onu unutur görünen, unutmuş gibi davranan (tenasi) bir insanın aklı ve fikri, sadece kendi enesini, kendi nefsini düşünür, onun menfaatini gözetir, onun tatminine çabalar, onun zevkini esas alır. Bu hale düşen bir insan, gaye-i hayalden yüz çevirerek kendi nefsine ve enesine yönelir, adeta onun etrafında tavaf eder; ona bir kudsiyet vermek gibi çok aşağı ve zararlı bir yola girer.
Halbuki her akıl bilir ki, kalem kendi için yazmadığı, göz kendi yolunu görmediği, ağaç kendisine meyve hazırlamadığı, ayak kendi işine koşmadığı gibi, bu insan da kendi için olamaz. O da bir gaye için yaratılmıştır ve bir yere yolcudur.