ezelinur
Fri 30 July 2010, 08:01 pm GMT +0200
EYVÂH DENECEK AMA
"Seyyid Muhammed Sâlih" büyük âlim evliyâ
Çok fâideli oldu ilmiyle insanlara
Güzel ahlâk sâhibi merhametli idi pek
Geçirmişti ömrünü dîne hizmet ederek
Her ne zaman nasîhat etse idi O halka
Ölüm ve "Sonrası"ndan bahsederdi mutlaka
Bir gün sevdiklerine buyurdu ki: (Bu hayat
Hayâlden ibârettir değil gerçek hakîkat
Şimdiden kendinizi "Ölüm ve sonrası"na
Hazırlayın ki zîrâ bu çabuk erer sona
Âhiret hayâtının ebedî olduğunu
Kıyâmette işlerden hesap sorulduğunu
İnsan iyi anlasa mesele kalmaz fakat
Anlamadan ölürse pişmân olur o heyhât!
Ölüp kabre girince der: (Eyvâh ben ne yaptım?
Niçin bu hakîkati dünyâda anlamadım?)
Bilmeden bu iş olmaz bu din "Bilmek" dînidir
Dîni öğrenmek ise "Amel etmek" içindir
Amel de "Allah için" yapılır ihlâs ile
Kullar beğensin diye yapılırsa nâfile
Evlenmek bir iş kurmak yiyip içmek ve namâz
Allah için olmazsa hiç bir işe yaramaz)
Biri suâl etti ki: (Efendim yiyip içmek
Allah için olmalı dediniz bu ne demek?)
Cevâben buyurdu ki: (İnsan yemek yiyince
Vücûduna enerji kuvvet gelir hemence
İki yerde kullanır bu kuvveti insan da
Ya Tâatte kullanır veyâhut da İsyânda
İbâdette harcarsa iş bu enerjisini
Âhirette azâbtan kurtarır kendisini
Yok eğer kuvvetini hep nefsinin peşinde
Harcarsa azâb çeker Cehennem ateşinde
Meselâ Oruç tutmak çok büyük bir ibâdet
Allah için olursa kazanır değer kıymet
Ve lâkin zayıflamak ve rejim yapmak için
Olursa hiç sevap ve ecri olmaz o işin
Ve yine bunun gibi Hacca giden bir kişi
Sâdece Allah içinyapmalıdır bu işi
"Filân kes yirmi defâ Hacca gitti" desinler
Niyetiyle giderse verilmez hiç bir değer
Bir nâfile hac için bir namâz kaçar ise
O Hac'dan sevap değil günâh alır o kimse
Zîrâ nâfile için faz namâzı terk etmek
Aklı olan kimseye yakışır iş değil pek
Mahşer günü Mîzân'da tartılınca ameller
Hâlis ibâdetlerden ayrılır ötekiler
Allah kendine âit olanı ayıracak
Bize âit olanı kendimize kalacak
Diyecek ki: (Ey kulum sen şu şu işlerini
Kim için yaptın ise ondan iste ecrini)
"Seyyid Muhammed Sâlih" büyük âlim evliyâ
Çok fâideli oldu ilmiyle insanlara
Güzel ahlâk sâhibi merhametli idi pek
Geçirmişti ömrünü dîne hizmet ederek
Her ne zaman nasîhat etse idi O halka
Ölüm ve "Sonrası"ndan bahsederdi mutlaka
Bir gün sevdiklerine buyurdu ki: (Bu hayat
Hayâlden ibârettir değil gerçek hakîkat
Şimdiden kendinizi "Ölüm ve sonrası"na
Hazırlayın ki zîrâ bu çabuk erer sona
Âhiret hayâtının ebedî olduğunu
Kıyâmette işlerden hesap sorulduğunu
İnsan iyi anlasa mesele kalmaz fakat
Anlamadan ölürse pişmân olur o heyhât!
Ölüp kabre girince der: (Eyvâh ben ne yaptım?
Niçin bu hakîkati dünyâda anlamadım?)
Bilmeden bu iş olmaz bu din "Bilmek" dînidir
Dîni öğrenmek ise "Amel etmek" içindir
Amel de "Allah için" yapılır ihlâs ile
Kullar beğensin diye yapılırsa nâfile
Evlenmek bir iş kurmak yiyip içmek ve namâz
Allah için olmazsa hiç bir işe yaramaz)
Biri suâl etti ki: (Efendim yiyip içmek
Allah için olmalı dediniz bu ne demek?)
Cevâben buyurdu ki: (İnsan yemek yiyince
Vücûduna enerji kuvvet gelir hemence
İki yerde kullanır bu kuvveti insan da
Ya Tâatte kullanır veyâhut da İsyânda
İbâdette harcarsa iş bu enerjisini
Âhirette azâbtan kurtarır kendisini
Yok eğer kuvvetini hep nefsinin peşinde
Harcarsa azâb çeker Cehennem ateşinde
Meselâ Oruç tutmak çok büyük bir ibâdet
Allah için olursa kazanır değer kıymet
Ve lâkin zayıflamak ve rejim yapmak için
Olursa hiç sevap ve ecri olmaz o işin
Ve yine bunun gibi Hacca giden bir kişi
Sâdece Allah içinyapmalıdır bu işi
"Filân kes yirmi defâ Hacca gitti" desinler
Niyetiyle giderse verilmez hiç bir değer
Bir nâfile hac için bir namâz kaçar ise
O Hac'dan sevap değil günâh alır o kimse
Zîrâ nâfile için faz namâzı terk etmek
Aklı olan kimseye yakışır iş değil pek
Mahşer günü Mîzân'da tartılınca ameller
Hâlis ibâdetlerden ayrılır ötekiler
Allah kendine âit olanı ayıracak
Bize âit olanı kendimize kalacak
Diyecek ki: (Ey kulum sen şu şu işlerini
Kim için yaptın ise ondan iste ecrini)