ezelinur
Sun 19 September 2010, 07:14 pm GMT +0200
Ey Yar, ben bittim Sen'inle başlat Beni ..
Düştüm kimse tutmadı elimi, ağladım kimse görmedi, bir anlayan teselli Eden olmadı ...
Ne Zor bana senleyken Sensiz kalmak ...
Ne Zor içimde tutarken Sanat, bir türlü bulamamak ..
Ne Acı Senden gayrisine bağlanmak, varlığımın sebebini unutmak.
Neden uzatmadım Ki Sana şu titrek ellerimi, nedir sarılmaya çabalamadım O yed-i rahmete ..
Ah ne olurdu uzanabilseydim, benliğimi ayaklarımın altına alıp uzansaydım, kibir yükünden sıyrılıp asılsaydım ipine ..
Beni, bir an unutmayansın sen bense bana hediye ettiğin aklıma Sana getirmekten aciz kaldım .. Sen bir
unutmayansın bir
Sana koşamadım koşanlarla ... Emekledim yollarında .. Süründüm ...
Ama daraldım .. Ama üzüldüm .. Ama ezildim .. Senin tutmadığın Eli Kim Tutar, Senin bıraktığını Kim alır,
Senin alçalttığını Kim yükseltir ..
Kaldır Beni düştüğüm Bu bataklıktan ey Yarım ..
Ben benliğimde Sanat unutmanın cezasını zaten pişmanlığımla çekiyorum, rahmetinin kucağında ISIT
Bu günah karası ellerimi ..
Şen Ol deyince olmayan yok; Bu yüzden Ki ümidim korkumdan çok ..
Ne OLUR utandırma ey rahmetinin gazabını geçtiğini müjdeleyen Yar, boynu bükük kapısını çalanları kapısından boş çevirmeyen Rabbim ..
Haydi lütfet DE bir Kapı aç bana, rızana erişeyim ..
Gönlüm Şen Şen diye yanarken vereyim olabilir