sidretül münteha
Tue 19 October 2010, 07:32 pm GMT +0200
Ey Güllerin Efendisi
Adına tutundum, adını andım
Gözümün nuru, sana inandım
Semender akşamların sümbül yeleli atlarına binip geldiğinde,
Kehkeşanlardan yağan ipek hareli semalara inip geldiğinde,
Refref nasıl beklediyse seni Efendim.
Süvarisini nasıl beklerse bir küheylan,
Seni öyle bekledik hep...
Öyle bekledik ki Efendim,
Hatice'nin beklediği gibi ve Bahira'nın
Çöllerin yağmur yüklü bulutları,
Yolların sevdâ yüklü atları beklediği gibi,
Elest bağının gülü ey!
Ey önünde ağaçların, kuşların
ve dahi vahşîlerin saygıyla eğildiği
Işığıyla birlikte ayın da, güneşin de yandığı
Ey kaderin ser halkası, gül-endâm!
Sen idin esas olan, varlık bahâne idi arada
Gül müjdesi olup, sevgili sesi olup
Sanaydı bütün yönelişler ve bütün selamlar sana
Cüz be cüz, hücre be hücre,
Keskin aşklar ile andı kainat aşkına ortak oldu.
Ezelde bir merhaba sunmuştu gözlerin kalbimize
Hâlâ o aşk idi andımız ve andığımız
Aşkın bizi biz eyledi Efendim!..
Ya aşksız olan neylesin Efendim!..
Aşkını yağmur gibi her bağa, her bahçeye
Sun, sun ki her bahçe, her gönül, her ufuk
Cennet-âsâ bir bahara dönsün
Yalancı ışıklar sönsün
Hem dünsün bize, hem bu gün, hem yarın
Hem pusula, hem rota
Hem de vazgeçilmez ufuk ve yönsün.
Ey en güvenilir insan, el emin
Kurtar bizi bu kaostan
Gel yetiş imdadımıza
Yetiş ey Rahmeten lil âlemîn....
Necip SARAÇOĞLU