sidretül münteha
Fri 22 October 2010, 01:22 pm GMT +0200
Ey Gönlümü Sevdasiyla Yeserttigim...
Gözlerimi kapattım sen geldin aklıma
Biraz umutla, biraz mahcup varıyorum yamacına
İşte bedenim Ravza-ı Mutahharada
Boynum bükük güller gibi
Ellerim telaşlı, yüreğim yerinden çıkacak sanki
Sen geldin Ey sevgili, sen geldin aklıma
Bu ne büyük lütuftur, bu biçare cana
Sükûta meyilli gönlüme sözlerin düştü
Ümmetimden beni çok seven kimseler bulunacak ki, onlar benden sonra gelecekler. Onlardan biri beni görebilmek için bütün aile ve malını feda etmek isteyecektir.
Ey nebi!
Ey gönlümü sevdasıyla yeşerttiğim
Ey yüzünü görmek için binlerce kez dünyaya gelip, o canları bir kez olsun görmek uğruna vermek istediğim
Bu can Senden utanır kaldıramaz yüzünü
Alnında biriken damlaları silmekten aciz
Sen bir baksan, bir kaldırsam yüzümü ve aydınlansa ruhumdaki zerreler
O ışık huzmesiyle iliklerim yansa, kavrulsa
Sen bir baksan şimdi, kalbim yerinden çıkıp ellerine dolansa
Öpse o mübarek ellerini ve kalbim bedenimden önce lütfuna mazhar olsa
Ah Efendim!
Öyle bir muhtacım ki sana
Yüreğimi un ufak eden sancıları Senden başkası iyileştiremez
Kimse dokunamaz, kimse anlamaz, kimse, hiç kimse dolamaz bu bedevi gönlüme
Rabbim izin vermesin Senden başkasına sonsuza kadar kalbimi mesken etmeye
Senden başkasına arz edemedim halimi
Bilmediler Ey nebi!
Noksanlığımı, eksikliğimi, muhtaçlığımı, fakirliğimi
Hep bu dünya için ağladım zannettiler
Bütün derdim; bir gönlü sevmek diye acıdılar halime
Derdime boyandığım rengi kabul etmediler
Yardan gelen yâre kurduğum bu beyaz düşleri gözlerimde intihar ettirdiler
Bilemediler Ey Sevgili!
Senin gibi sevmek, Senin gibi aşka doymak istedim
Çok gördüler, sevgimde ezildiler
Şimdi kapattım gözlerimi ve huzurundayım sanki
Derdim Sen, duam Sen ol Sevgili
Her kapıda sana varayım, her gidişte sana doyayım
Attığım adımda, baktığımla gördüğümün arasındaki farkta Sen ol
Hayalimde yeşeren güller kapında nöbet tutsun
Özlemin öyle acıtsın ki içimi vuslatım tez olsun
Biliyorum Efendim sana layık bir ümmet olamadım...
Senin ahir zaman dediğin zamanın koynunda boğulmaktayım...
Sen'den başka yar yok anladım...
Ümmeti ümmeti dediğin o mahşer günü ne olur bana da şefaatçi ol Efendim!
Ne olur benim de ellerimden tut!
Muhtacım Efendim!
Ne olur yüzüne hasret bırakma...
Bu dünyada göremedim hiç olmazsa orada vuslatı tattır şu yaralı bağrıma!
Zehra Öner