rabia
Tue 20 April 2010, 03:32 pm GMT +0200
Dünya dönmeye başladığı günden beri hiç kimse onun kadar sevilmedi.
Hiç kimse onun kadar özlenmedi.
Hiç kimsenin hasreti çağlar boyu sineleri bu kadar kanatmadı.
Hiç kimse onun kadar rüyaları süslemedi.
Hiç kimse onun kadar çoğalmadı.
Anaların ninnilerinde hep o vardır.
Dualarda hep onun ismiyle yakarışta bulunur insanlar.
Onunla hayatı severler, onunla güzeldir ölüm.
Hatta insanlar ona kavuşma iştiyakıyla susarlar ölüme.
O emniyettir, sükunettir, vefadır,o sevgilidir.
Sevgi onunla yeşerdi, onunla gelişip büyüdü.
Şimdi onun bıraktığı tohumlarla yeryüzü yendien hayat buluyor.
O bir güneştir, O bir topraktır, O bir anadır, babadır, yardır.
O varsa huzur varıdr, barış mutluluk vardır.
O varsa yüzler güler.
O varsa kalpler itminan içinde olur.
O varsa dünya ve ahiret saadeti vardır.
O varsa çocuklar, analar, babalar ve yaşlılar sükunet içindedirler.
O en sevgilidir.
Dünya yaratıldığı günden beri beşer içinde en kıymetli söz O'nundur.
En parlak, en nağmeli, en tatlı ve en doyurucu söz O'nun mübarek dudakalrından dökülürken dönmüştür.
Hatta insanlar O'nun sözlerini bir muska biliş, kendilerini kurtaran bu ümide sımsıkı bağlanarak adeta bir şeref nişanesi olarak görüsleri içinde ölünceye kadar saklamışlardır.
Hatta ölüm ötesi dünyada kendilerine bir beraat olur ümidiyle kefen içinde ahirete taşımışlardır. Çünkü O, Habibullah'tır.
O'nu görmeyen göz kendisini kör, işitmeyen kulak sağır, O'nu anlamayan zihin de kendisini eksik saymıştır.
O'nun yaşadığı zaman saadet asrı olmuş, kıyamete kadar insanlığın ulaşmaya çalıştığı bir ideal olarak varlığını devam ettirmiş ve kıyanete kadar eskimeyen bir hayat tarzı olarak ulaşılmayı bekleyen bir çıta olmaya devam edecektir.
Çünkü O,Resulullah'tır.
Alıntı