sumeyye
Sat 19 March 2011, 02:24 pm GMT +0200
EMAN VERMEK
Bir erkek veya bir kadının toptan bir şehir halkına veya bir topluluğa ya da bir kâfire eman vermesi sahihtir: Kendilerine eman verilen kimselerle, müslümanlardan hiç birinin savaşması helâl olmaz. Verilen emanın sahih olması için, eman verenin; kâfirlerin kendisinden korktukları kuvvetli bir mücahid olması sattır. Çünkü eman vermek, korkudan sonra olur. Korku ise, kuvvetli kimse karşısında hissedilir. Bütün müslümanların bir araya gelip eman vermeleri mümkün olmadığından, bir kişi hepsinin yerine geçer ve onlar adına eman verebilir. Bu hususda Peygamber Efendimiz (sas) şöyle buyurmuştur:
“Müslümanlar kan bakımından birbirlerine denktirler. En düşük mertebede bulunanları bile onlar adına eman (güvence) verebilir.” [40] Yani bir müslüman bütün müslümanlar adına bir kâfire eman verebilir.
Rivayet edildiğine göre Peygamber Efendimiz (sas) in kızı Zeyneb (ra) kocasına eman vermiş, Rasûlullah (sas) da onun verdiği bu emanı uygun bulmuştu. Ümmü Hani (ra) müşriklerden iki erkeğe eman vermiş, Hz. Ali (ra) de onları öldürmek isteyip Ümmü Hani (ra) e; 'Rasûlullah (sas) a karşı sen müşriklere eman mı veriyorsun?!' demişti. O da; 'Vallahi, beni öldürmeden onları öldüremezsin' deyip, Hz. Ali (ra) ye karşı kapısını kilitlemiş, sonra da Peygamber Efendimiz (sas) e gidip durumu anlatmış, Peygamber Efendimiz (sas) de ona şöyle buyurmuştur:
“Ali'nin onları öldürmeye hakkı yoktur. Senin güvence verdiğine biz de güvence vermiş, senin eman verdiğine biz de eman vermişizdir.” [41]
Bundan da anlaşılıyor ki, bir kimsenin eman vermesi caizdir. Caiz olduğuna göre, kendisine eman verilen şahsa devlet reisi tarafından eman verilmiş gibi, başkasının öldürmek ve malını almak şeklinde taarruzda bulunması caiz olmaz. [42]
[40] Bu hadîsi Ebû Dâvud rivayet etmiştir
[41] Bu hadîsi Buharî, Müslim, Tirmizî, Ebû Dâvud Mâlik ve Ahmed rivayet etmiştir
[42] Abdullah b. Mahmûd b. Mevdûd el- Mavsılî, El-İhtiyar Li-Ta'lîlî'l-Muhtar, Ümit Yayınları: 4/52-53.