Hadice
Wed 29 December 2010, 02:05 pm GMT +0200
Ecelin geleceğini bilen emelini azaltır
Ecelin geleceğini yakînen bilen bir kimse, emelini azaltır. Zira Resulullah efendimiz; (Akıllı kimse, ölmeden önce hesabını gören, ölümden sonra kendisine yarayacak şeyleri yapan kimsedir) buyurmuştur.
Dünyanın nimetleri hakkında çok şeyler yazılmış ve söylenmiştir. Ama şu beyit, bütün bunları özetleyivermiştir:
Vefâsızdır, ey deni dünya senin her nimetin!
Ecel fırtınaları, mahv eyliyor her rif’atın.
Dâvud-i Tâi hazretlerine akrabalarından birisi: "Akrabayız. Bana nasihat verip vasiyet ediniz" deyince Dâvud-i Tâi hazretleri ağlamaya başlar ve; "Gece ve gündüz, yolculukta bir konak yeri gibidir. Dünya ile ahiretin arası bu kadardır. Dünyadan, ahirete mutlaka gideceğimize göre oraya hazırlanmak lazım. Çünkü yolculuğun bitmesi yakın, ecelin gelmesi de ondan daha aceledir. Ben bunları sana söylüyorum, fakat bu nasihate, senden çok, benim ihtiyacım vardır" buyurur.
Abdülaziz bin Ebu Revvâd hazretlerine; "Nasıl sabahladın?" diye sorulunca, ağlamaya başlar ve; "Ölümü unutmuş, üstelik günahları da çok olan kimsenin hâli nasıl olur. Ecel, süratle geliyor, ömür her gün eksiliyor. Akıbetin Cennet mi, Cehennem mi, ne olacağı bilinmiyor. Ya Cehennem olursa, hâlimiz ne olur?" buyurur.
Ahmed Mürşidi Efendi bir gün talebeleri ile sohbet ederken, bir talebesinin nasihat istemesi üzerine ona buyurdu ki:
"Asla dünya malına meyletme. Sen bu âleme para ve mal toplamak için gelmedin. İyi ameller yapmak için geldin.
Malım mülküm yok deme. Olmadı diye gam çekme. Bu benim mülkümdür diyene, bir gün ecel gelir. Bu surette o malın sahibi olduğuna dair iddiası yalan olur. Bu yalan dünya, daima insanlara gaflet gömleği giydirir. Bu fâni mülkü elimizden alır. Kendini ona sahip sanacak bir yalancı müşteri bulur. O da ölür, yerine başkası çıkar. Dünyanın âdeti böyledir. Verir alır, alır verir."
İmam-ı Ebu Yusuf hazretleri kendisinden nasihat isteyen halife Hârun Reşide; “Bugünün işini yarına bırakma, yoksa işleri ve hakları zâyi edersin. İstekler bitmeden ecel gelir çatar. Ecel gelip çatmadan salih amel işle. Çünkü ölüm gelince, amel yapılmaz” buyurmuştur.
Ömer bin Abdülaziz hazretleri de nasihat isteyen birine yazdığı mektubunda; “İmdi, sana Allahü teâlâdan korkmayı, Allahü teâlânın sana ihsan ettiği şeylerle, ahirete hazırlanmayı tavsiye ederim. Sen sanki ölümü tatmış, ölümden sonra olan şeyleri görür gibi amel yap. Günler ve geceler, süratle gidiyorlar. Ömür her gün noksanlaşıyor. Ecel ise yaklaşıyor. Kötü amellerimizden dolayı Allahü teâlâdan af ve mağfiret dileriz. Günahlarımızdan ve bu yüzden bize gazap etmesinden Ona sığınırız” buyurmuştur.
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
“Her geçen an, ömrümüzü azaltmakta, ecel zamanını yaklaştırmaktadır. Bugün aklımızı başımıza toplamazsak, yarın âh etmekten ve pişmanlıktan başka elimize bir şey geçmez.
Dünya hayatı, iş yapacak zamandır. Keyf yapacak, eğlenecek zaman ileride gelmektedir. Orada, dünyada yapılan işlerin karşılığı ele geçecektir. İş zamanını eğlence ile geçirmek, çiftçinin tohum ekmemesi ve mahsul almaması gibidir.
Cehennemden kurtulmak isteyen, helâl ve haramları iyi öğrenmeli, helâl kazanıp, haramdan kaçınmalıdır. Gaflet uykusu ne zamana kadar sürecek, kulaklardan pamuk ne vakit atılacak? Ecel gelince, insanı uyandıracaklar, gözleri kulakları açacaklar. Fakat, o zaman pişmanlık işe yaramayacak. Rezil olmaktan başka, ele bir şey geçmeyecektir.
Hepimize ölüm yaklaşıyor. Ahiretin çeşit çeşit azapları, insanları bekliyor. İnsan öldüğü zaman, kıyâmeti kopmuş demektir. Ölüm uyandırmadan ve iş işten geçmeden önce uyanalım! Allahü teâlânın emirlerini ve yasaklarını öğrenip, şu birkaç günlük ömrümüzü, bunlara uygun geçirelim. Kendimizi ahiretin çeşitli azaplarından kurtaralım! Tahrim suresi altıncı âyetinde mealen, (Ey iman edenler, kendinizi ve çoluk çocuğunuzu öyle bir ateşten koruyun ki, onun tutuşturucusu insanlarla taşlardır) buyuruldu.”
İmam-ı Gazâli hazretleri de buyuruyor ki:
“Ecel sana yaklaşmakta, Cennet ve Cehennemden biri, seni beklemektedir. Ecelinin, bugün gelmeyeceği ne ma’lum? Bugün gelmezse, bir gün elbette gelecek. Başına gelecek şeyi, geldi bil! Çünkü, ölüm kimseye vakit tayin etmemiş ve gece veya gündüz, çabuk veya geç, yazın veya kışın gelirim dememiştir. Herkese ânsızın gelir ve hiç ummadığı zamanda gelir.
Bugün, ecelin geldiğini, daha bir gün müsaade etmeleri için, yalvardığını, sızladığını ve sana, bir gün bağışladıklarını ve şimdi, o günde bulunduğunu farz et! O halde, bu günü elden kaçırmaktan, bununla, saadete kavuşmamaktan daha büyük ziyân olur mu? Yarın ölecekmiş gibi, dilini, gözlerini ve yedi a’zânı haramdan koru!”
Şu mısralar söylenecek ve yazılacak her şeyi, kısaca özetleyivermiş:
Bu dünya bir köprüdür, her gelen bir bir geçer durmaz!
Hani âbâ-ü ecdâdın, ne oldu, kimseler sormaz.
Hani annen, baban nerde, bu dünya kimseye kalmaz.
Gelenler hep sefer eyler muhakkak dâr-ı ukbaya.
Yüzün dön, ilticâ eyle, Cenâb-ı Zât-i Mevlaya!
OSMAN ÜNLÜ