sumeyye
Sun 10 April 2011, 02:19 pm GMT +0200
Ebu Lübâbe B. Abdülmünzir
Bu daha önce anlatıldı. Bir rivayette "Hz. Ali'nin hilafetine kadar yaşadı." dendiği için burada anıldı. Bu dönem içinde ölen ileri gelenlerden bazıları:[1209]
Suhaym (Abdı Benfl-Hashas)
Harikulade iyi bir şair. Örneği olmayan güzel sözlerin sahibi. Kendisi sahabe değildir.
Ma'mer, Said b. Abdurrahman aracılığıyla Es-Saib'den naklediyor: Hz. Ömer'e "Şu Hashasoğullarının kölesi şiir yazan biridir." dediler. Hz. Ömer de onu çağırtıp "Sen şiirinde nasıl söylüyorsun?" dedi. Suhaym da Erkenden gitmeye hazırlandınsa Süleyma'ya veda et. Zira kişiye kötülüklerden men etmeye islam ve ak saçlar yeter." diye beyti okuyunca Hz. Ömer "Bu kadarı yeter.
1- Ona a^îA: olduğumuzdaki delicesine apaçık sırf aşk alakası idi. Yoksa onlara cariye sevgisi içinde değildik.
2- Erkekleri simsiyah saçlarıyla anladıkları gece... Sen o saçları up uzun alabildiğine gür taze bir nebat gibi görürsün.
3- Ceylan boynu gibi ama incisiz yakutsuz olmayan o güzel gerdan simdi bomboş
4- Sanki Süreyya yıldızı gelip göksünün üstüne kandil olup asılmış, tıpkı rüzgarın parıltısını arttırdığı koz ateş gibi.
5- Çarşaflar ve örtüler içinde, başının üstüne de Yemeni bağlayıp şöyle bir yürüdü mü.
6- Ayrılık sabahı sana salladığı el ve bileklerini zenginlerin altın dinarı gibi saf ve parlak yüzünü gösterir.
7- Ah ben de gül renkli olsaydım kesin bana aşık olurdun. Ne yapayım Rabbim beni kara renkle gösterir.
8- Sen senin aşkınla gönül hastası olan kimsenin selamını saklıyor musun. Sizleri uzaktan selamladım.
9- Ailesi görür diye konuşmaya korktuğumdan bağırtlak kuşu gibi sessiz ve ürkek yürüyen! Dur sana!
10- Bana "Sana değil başkasına yazık olsun, zira ben ailemin arasında kan akıtacak laflar konuşulduğunu duydum. " dedi.
Şu da Suhaym'ın kasidesinden bir parçadır:
Eğer Rastlarsan bir gün ölüme, bil ki yarın onunla karşılaşmak için rehin alındın.
Gördüm ki ölüm ne Muhammed i ne de birini bırakmıyor, herkesi beklediği bir yeri ver.
Rivayete göre Suhaym (Subay b. Yarbu') oğulları kabilesinin hanımlarına şiirleriyle yaklaşıp onların güzelliklerini tasvir edince kabile onu öldürmeye karar verdi. Aşkını ilan ettiği kadın onun öldürüleceğini görünce ağlamaya başladı. Bunun üzerine Suhaym şu şiiri söyledi:
1- Sümeyye'den göz yaşları mı boşanıyor. Keşke bu sevgin bu günden önce bilinmiş olsaydı.
2- Mal sizin köle sizin, acaba bu gün senin hicran azabını benden gidermek mümkün mü
3- Sanki konuşmamıza yasak konulduğu gün o tıpkı UŞiın'daki ceylan gibi nemli gözlerini açıp kapıyordu.
Sonra onu öldürdüler.[1210] Allah af etsin.[1211]
[1209] İmam Zehebi, Tarihu’l-İslam, Cantaş Yayınları: 6/ 427
[1210] El-Eğani 22/310-312'de onun öldürülmesini etraflıca anlatır.
[1211] İmam Zehebi, Tarihu’l-İslam, Cantaş Yayınları: 6/ 427