sumeyye
Fri 14 October 2011, 02:19 pm GMT +0200
Ebedi bir Vuslat
Sevdiğin birini kaybedince bir yanın onunla beraber kaybolur. Terk edilmiş hayaletli bir ev gibi giden sevgilinin yokluğunu taşırsın. Öyle bir yara ki üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin genede canını yakar.
Öyle bir yara ki iyileştiğinde bile kanar.
Bir daha gülmeyeceğini, asla hafiflemeyeceğini sanırsın. Karanlıkta el yordamıyla… ilerler gibi akar hayat.
Önünü göremeden, yönünü bilemeden, sadece şu anı kurtararak… Gönlünün kandili sönmüş, zifiri gecede kalmışsındır.
Ama işte ancak böyle durumlarda, yani iki göz birden karanlıkta kalınca bir üçüncü göz açılır insanda.
Kapanmayan bir göz…
Ve ancak o zaman anlarsın ki bu elem sonsuza dek sürmeyecek. Hazandan sonra başka mevsimler, bu çölden
geçince nice vadiler gelecek bu ayrılığın ardından da ebedi bir vuslat…
MEVLANA