sumeyye
Wed 5 January 2011, 02:00 pm GMT +0200
Düşlerde Dönüşler Dönüşlerde Düşüşler
Erâcifi temizlemeye gücün yetmiyorsa, onu kendi üzerine bulaştırmamaya bak! Her taraf çöplük ve her yer bataklık ise, yapılacak en isabetli hareket, çamurlara batmamak ve nefsini kirlenmekten korumak olacaktır. Çünkü; daha kendini kurtarmaktan aciz olan, mümkün mü ki bir başkasını da kurtarsın! Aksi halde, ne pislikler yok edilebilir, ne de sen pâk kalabilirsin!.. Bununla beraber, takatin çizgisindeki vazifeleri omuzlamaktan kaçınmak da dûnhimmetlik değilse ya nedir! Kasdî bîgânelik ve iradî tembelliğin, ihanetten nasipsiz olmadığı muhakkaktır.
Yerinde, gözünü kırpmadan ölüme yürüyebilmek büyük bir cesaret ve şeref olsa da, bazen sessiz-sedasız da olsa yaşamak, ölmekten daha firasetli ve daha basiretlice olur. Ki.. gün gelir; çatlar tohum.. baş çıkarır rüşeym.. umutlara gamzeler çakar filiz.. ve semalara tebessümler yağdırır bir Ulu Çınar… Tıpkı, Söğüt’ün bağrında altıyüzyılı kucaklayan bir mukaddes ağacın çekirdeğini sırtlamış bir çilekeş tırtıl gibi. Veya denizlerin uçsuz bucaksız derinliklerinde, bir kuytu köşede, koynuna aldığı bir çakıl taşını, kanlı sancılarla inciye çeviren ırgat istiridye misali…
Varsın, dışardan kıyametleri koparsın tufanlar.. yer yerinden oynasın.. Öldürücü sayhalarla boğsun âfâkı karabulutlar.. ve çamurlar, sel olsun; silsin süpürsün, alsın götürsün… Sıhhatli tek bir tohum bile yeter, çölleri, çorakları çemenzara çevirmeye ve orada gülü yetiştirmeye…
Bu sebeple kimi zaman olur ki, kurtulmak, kurtarmaya çalışmaktan daha doğru ve yerinde olur. Zira, ‘kurtaracağım’ derken garkolup gidenlerin sayısı hiç de az değildir. Nitekim, bir dostum vardı. Hep başkalarının derdine düşmüştü. Ne acıdır ki, kendini unuttu - belki de unutturuldu-ve sürçüp düştü. Ve hâlâ yerlerde perişandır.
İtfaiyecim!
Kâinatı, alev alev saran cehennemi yangınları söndürmeye koşarken, üstünü başını kontrol etmeyi ihmal etmeyesin. Zinhar! Gediklerden kıvılcım almayasın. Sen daha çok alevleri göğüsleyeceksin. Şehadete susamışlığın müsellemdir. Lâkin, yaşanacak günler kemer kuşanmış atını sana doğru mahmuzlarken.. reva olmaz! Daha yaşın çok erken. Haklısın, bu davaya Mus’ablar da gerek. Ama seni kendi ellerimle toprağa vermek, inan ki bana çok giran gelir.
Yiğidim!
Sen, çetin yokuşların, zorlu cenklerin adamısın. Seçilmiş ve vazifelendirilmişsin. Maddî manevî bir boşluktan yara alışın, koskoca Ümmet-i Merhûmenin inkisarına zemin hazırlayacaktır. Bütün bir cihanla kıyasıya hesaplaşmaya girdiğin şu günlerde enerjini tam al, pazunu kavi tut, kılıcını keskin bile, eğeri sağlam vur ve küheylanının dizginlerine hakim ol!.. Kaypak yamaçlar ayağını kaydırabilir, dikkat et. Düşlerin değişmesin; dönüşlerde düşmeyesin…
Sen böyle dolu dolu hissiyatınla;
Var git, yolun açık, gazan mübarek olsun Yiğidim!
ALINTI