hafizvuslat
Fri 17 July 2009, 04:50 am GMT +0200
Çok fakir giyimli bir kadın yüzünde bir hüzünle bir manava girer.
Dükkân sahibine mahcup bir şekilde yaklaşır. Kocasının çok hasta olduğunu, çalışamaz duruma düştüğünü ve yedi çocuğu ile birlikte aç kaldıklarını ve yiyeceğe ihtiyaçları olduğunu söyler.
Manav ona ters bir şekilde bakarak derhal dükkânını terk etmesini ister.
Kadın ailesinin ihtiyaçlarını düşünerek,
—Lütfen efendim der, paramız olur olmaz getirip borcumu ödeyeceğim." Manav kendisine bir kredi açamayacağını çünkü onun eski bir müşterisi olmadığını, kendisinde bir hesabının bulunmadığını söyler.
O sırada dükkânın dışında bekleyen bir müşteri ikisinin arasında devam eden bu konuşmayı dinlemektedir.
İçeri girerek manava yaklaşır ve
—Ben o kadının almak istediklerine kefilim, ailesinin ihtiyacı olan şeyleri ona ver." der.
Bunun üzerine manav çok isteksiz bir şekilde kadına döner ve bir alış veriş listen var mıydı diye sorar.
Kadın,
—Evet, efendim " der.
- " Tamam " der manav. Simdi onu terazinin şu kefesine koy, onun ağırlığınca diğer kefeye istediklerinden koyacağım.! "Kadın bir an duraksar, sonra basını önüne eğer ve çantasını açarak üzerine bir şeyler karalanmış bir kâğıt parçasını çıkartır ve manavın kendisine gösterdiği kefeye özenle bırakırken başı hala öne eğiktir. Manavın ve diğer müşterinin gözleri terazinin kefesine dikilirken hayretle büyümüştür. Manav diğer müşteriye dönerek, kısık bir sesle,
- " İnanamıyorum."der.
İnanılacak gibi değildir, diğer müşteri manava gülerken manav çoktan diğer kefeye eline geçeni doldurmaya başlamıştır ama nafile, diğer kefeyi yerinden bile kıpırdatamamıştır.
Terazinin kefesi artık üzerindekileri almayacak kadar doldurduğunda manav çaresiz bir şekilde hepsini bir torbaya doldurarak kadına verir.
Şaşkınlıkla üzerinde bir şeyler karalanmış kâğıdı eline alır ve okur. Bir de bakar ki orda bir alış veriş listesi yoktur.
Sadece bir dua yazılıdır.
" Tanrım neye ihtiyacım olduğunu sen bilirsin, kendimi senin ellerine teslim ediyorum. "
Manav taş gibi bir sessizliğe bürünmüştür. Kadın kendisine teşekkür ederek dükkândan ayrılır. Diğer müşteri manavın eline bir elli dolarlık tutuştururken,
- " Her kurusuna değdi,” der.
Daha sonra manav terazisinin kefelerinin kırılmış olduğunu görür. Bu nedenle duanın ne kadar ağır çektiğini sadece Allah bilir.
Dükkân sahibine mahcup bir şekilde yaklaşır. Kocasının çok hasta olduğunu, çalışamaz duruma düştüğünü ve yedi çocuğu ile birlikte aç kaldıklarını ve yiyeceğe ihtiyaçları olduğunu söyler.
Manav ona ters bir şekilde bakarak derhal dükkânını terk etmesini ister.
Kadın ailesinin ihtiyaçlarını düşünerek,
—Lütfen efendim der, paramız olur olmaz getirip borcumu ödeyeceğim." Manav kendisine bir kredi açamayacağını çünkü onun eski bir müşterisi olmadığını, kendisinde bir hesabının bulunmadığını söyler.
O sırada dükkânın dışında bekleyen bir müşteri ikisinin arasında devam eden bu konuşmayı dinlemektedir.
İçeri girerek manava yaklaşır ve
—Ben o kadının almak istediklerine kefilim, ailesinin ihtiyacı olan şeyleri ona ver." der.
Bunun üzerine manav çok isteksiz bir şekilde kadına döner ve bir alış veriş listen var mıydı diye sorar.
Kadın,
—Evet, efendim " der.
- " Tamam " der manav. Simdi onu terazinin şu kefesine koy, onun ağırlığınca diğer kefeye istediklerinden koyacağım.! "Kadın bir an duraksar, sonra basını önüne eğer ve çantasını açarak üzerine bir şeyler karalanmış bir kâğıt parçasını çıkartır ve manavın kendisine gösterdiği kefeye özenle bırakırken başı hala öne eğiktir. Manavın ve diğer müşterinin gözleri terazinin kefesine dikilirken hayretle büyümüştür. Manav diğer müşteriye dönerek, kısık bir sesle,
- " İnanamıyorum."der.
İnanılacak gibi değildir, diğer müşteri manava gülerken manav çoktan diğer kefeye eline geçeni doldurmaya başlamıştır ama nafile, diğer kefeyi yerinden bile kıpırdatamamıştır.
Terazinin kefesi artık üzerindekileri almayacak kadar doldurduğunda manav çaresiz bir şekilde hepsini bir torbaya doldurarak kadına verir.
Şaşkınlıkla üzerinde bir şeyler karalanmış kâğıdı eline alır ve okur. Bir de bakar ki orda bir alış veriş listesi yoktur.
Sadece bir dua yazılıdır.
" Tanrım neye ihtiyacım olduğunu sen bilirsin, kendimi senin ellerine teslim ediyorum. "
Manav taş gibi bir sessizliğe bürünmüştür. Kadın kendisine teşekkür ederek dükkândan ayrılır. Diğer müşteri manavın eline bir elli dolarlık tutuştururken,
- " Her kurusuna değdi,” der.
Daha sonra manav terazisinin kefelerinin kırılmış olduğunu görür. Bu nedenle duanın ne kadar ağır çektiğini sadece Allah bilir.