ayten
Fri 5 November 2010, 12:09 am GMT +0200
6- Din Ve Vicdan Hürriyeti
İslam'a göre tüm varlıkları yaratan Allah, yaratıkların en mükemmeli olarak insanı yaratmıştır. Ona verdiği akıl ve sağ duyu yardımıyla kendisini tanımasını, emrettiği ahlâkî davranışlara uymasını istemiştir. Ancak bu dünya hayatının “İnsanlar için” bir sınav yeri olması sebebiyle, insanları kendi iradelerinde serbest bırakmıştır. Her kişi kendi şahsi inanç ve davranışlarından sorumludur. Ancak başkalarını iyiye veya kötüye yönlendiren kimseler de bu hareketlerinin karşılıklarını görecekler, sebep oldukları iyilik ve kötülükten hisseder olacaklardır.
Bu sebeple, İnsanları bir dine veya inanç sistemine zorlamak İslam'a göre doğru değildir. Kalben benimsenmeyen, zorla kabul ettirilen din, geçerli değildir. İnançlı ve bilgili Müslümanların vazifesi yalnız doğruyu ve iyiyi tebliğdir. İnansın veya inanmasın tüm insanlara âdil ve ahlâkî davranmaktır. Başkalarının inancına saygı göstermektir. Gerektiğinde doğru ve güzeli anlatmaktır. Ancak İslam aynı saygıyı ve hoş görüyü karşısındaki diğer din ve inanç sahiplerinden de bekler. Aksi halde zamanın şartlarına göre, adalet ve misilleme yöntemleriyle, kendini ve diğer Müslümanları savunma hakkı ve görevi doğar. Bu sebeple İslam'ın yayıldığı ve hakim olduğu tüm ülkelerde, vahdaniyetten politeizme ve tanrı tanımaz inançlara kadar bütün inanç sahiplerine, vatandaşlık görevlerini yerine getirdikleri sürece din ve vicdan hürriyeti tanınmıştır. Devlet idareleri dinî ve şer'î hukuk uygulamalarına rağmen yüzlerce tanrıya inanan veya puta tapan insanlara, örneğin bazı Hint dini mensuplarına ve mabetlerine dokunulmamış, maddi veya manevi baskı uygulanmamıştır. Bazı idarecilerin hukuk dışı davranışları ise, istisna veya komşu ülkelerin yanlış davranışlarına misillemelerdir.