sumeyye
Fri 30 July 2010, 12:35 pm GMT +0200
Dertli Söylegan Olur
Çoktandır yazdığım ilk yazı bu Bilmem ki insan dertli olunca mı yazmak geliyor aklına Kimseye duyuramadığı sesini, içten içe çektiği ızdırapları halden anlayan birisi bulur da okur mu diye yazıyor? Bilmiyorum ama dertli konuşgan olur ilahisi hala kulaklarıma çalınıyor “Dert söyletir” sözü de bu halimde beni yalnız bırakmıyor
Olaylar künde üstüne künde gibi gelirken üstünüze dertlenmemek, dert çekmemek ne mümkün Acizlikten gelen darlık, ufuksuzluğun ifadesi şaşkınlık sararken karanlık ve kaba bir duman gibi kalbinizi, siz de kaybediyorsunuz yolunuz üstündeki sabır kafilelerini Şaşkınlığın etkisiyle olacak, göremiyorsunuz uzanan yardım elleriniYa da uygulamak aklınıza gelmiyor şifa reçetelerini
Ruhen kendinizi yalnız hissettiğiniz bu fani alem de, ritim uyduruyor bu halinize Esen deli rüzgar delip geçiyor yüreğinizi, güneş doğmuyor içinize her sabah ve batan günün sonunda ışık hüzmesi değil sizin çoktan kaybettiğimiz; ümidiniz… Şaşkınlık sürüyor bazen bir an, bazen bir gün bazen de maalesef bir ömür
Oysaki ne dünya bu kadar karanlık, ne de güneş sizi ısıtamayacak kadar küçük Ne rüzgarlar yüreğinizi ezmek için esiyor ne de güzellikler, iyiliklerle gelen her gün size dargın Siz kendinize dargınsınız, dargınız… Evet biz dargınız bütün aleme Hem de hiç suçları olmadığı haldeDert kazanında pişiriyoruz bütün bu zehirli aşları Sabah akşam da onunla besliyoruz ötelere müştak kalbimizi Oysaki bu kainat boş değilO boş olmadığı gibi içindekiler de boş değil Boş olan O’nu anmakla ancak tatmin olan kalbimiz
Yazının başında dertli söylegan olur dedim Eğer dert dediklerimiz bu dünyaya ait ve sadece yine bu fani aleme bakan ise ne konuşmaya değer ne de dert diye kabul edilmeye Dert odur ki O’nun için çekilir, mükafatı da ondan beklenir O ki her şeyin sahibidir
Cengiz Aydın