selsebil
Mon 12 October 2009, 10:13 pm GMT +0200
Biz iki arkadaş, bir başka alemden bu dünyaya bir anda getirildiğimizi farzedelim.
Etrafımızıssız olsun. Bizden başka kimsecikler bulunmasın çevrede...
Biz hayretler içerisinde ve ne yapacağımızı şaşırmış bir halde iken, karşımızda yer yarılsın, bir ağaç çıksın ortaya.
Süratle büyüsün. O'nun gölgesinde bir süre dinlenelim.
Derken meyveler bitmeye başlasın dallarında. Onları koparıp yiyelim.
Biraz sonra salına salına bir hayvan gelsin yanımıza...
Onu sağalım ve sütünü içelim.
Etrafta şöyle bir gezinmek isteyelim.
Uzaktan bir başka hayvan gelsin dört nala.
Ve tam önümüzde dursun.
Ona binelim ve bir süre gezinelim...
Bütün bu işleri tabi karşılayıp, hiç hayret etmeden ve hissizce yapabilirmiyiz?
Şairin ifadesiyle: ben kimim ve bu hal neyin nesi? demezmiyiz?
Kalbimiz heyacanla çarpmazmı?
Bütün bu ikramlar karşısında kime ve nasıl teşekkür edeceğimizi sorup öğrenmek bizim için en birinci vazife olmazmı?
Şimdi sahnemiz değişsin. biz yalnız olmayalım.
Çevremiz binlerle,yüzbinlerle, sarılsın.
VE nihayet bu günkü dünya nüfusu çıksın ortaya.
Bize hizmet eden bitki ve hayvanların sayısı artıkça artsın.
Derken günümüzdeki bitki ve hayvan türlerini karşımızda bulalım.
Sonra soralım kendi kendimize değişen ne?
Yalnızken gösterdiğimiz heyacanı,hayreti ve içimizde coşan şükür arzusunu
şimdi niçin besleyemiyoruz?
Gerçekte,hayretimiz daha da artmalı değilmiydi?
Yoksa şu kalabalıklar,şu yüksek binalar,dedikodular,şu geçim kavgaları bizim
düşünclerimize perde mi oluyor?
Etrafımızıssız olsun. Bizden başka kimsecikler bulunmasın çevrede...
Biz hayretler içerisinde ve ne yapacağımızı şaşırmış bir halde iken, karşımızda yer yarılsın, bir ağaç çıksın ortaya.
Süratle büyüsün. O'nun gölgesinde bir süre dinlenelim.
Derken meyveler bitmeye başlasın dallarında. Onları koparıp yiyelim.
Biraz sonra salına salına bir hayvan gelsin yanımıza...
Onu sağalım ve sütünü içelim.
Etrafta şöyle bir gezinmek isteyelim.
Uzaktan bir başka hayvan gelsin dört nala.
Ve tam önümüzde dursun.
Ona binelim ve bir süre gezinelim...
Bütün bu işleri tabi karşılayıp, hiç hayret etmeden ve hissizce yapabilirmiyiz?
Şairin ifadesiyle: ben kimim ve bu hal neyin nesi? demezmiyiz?
Kalbimiz heyacanla çarpmazmı?
Bütün bu ikramlar karşısında kime ve nasıl teşekkür edeceğimizi sorup öğrenmek bizim için en birinci vazife olmazmı?
Şimdi sahnemiz değişsin. biz yalnız olmayalım.
Çevremiz binlerle,yüzbinlerle, sarılsın.
VE nihayet bu günkü dünya nüfusu çıksın ortaya.
Bize hizmet eden bitki ve hayvanların sayısı artıkça artsın.
Derken günümüzdeki bitki ve hayvan türlerini karşımızda bulalım.
Sonra soralım kendi kendimize değişen ne?
Yalnızken gösterdiğimiz heyacanı,hayreti ve içimizde coşan şükür arzusunu
şimdi niçin besleyemiyoruz?
Gerçekte,hayretimiz daha da artmalı değilmiydi?
Yoksa şu kalabalıklar,şu yüksek binalar,dedikodular,şu geçim kavgaları bizim
düşünclerimize perde mi oluyor?