Hadice
Wed 1 December 2010, 03:15 pm GMT +0200
DEDİKODU ETMEK VE YALAN SÖYLEMEK
Kardeşlerim, şunu bilesiniz ki dilin felaketlerinden biri de dedikodu yapmak, yalan söylemektir. yalan yere veya gerçek yere yemin etmektir. Haksız yere veya haklı yere Vallahi demektir. Lisanı iki de bir “vallahi” demeye alıştırmak büyük bir felakettir. Çünkü doğru söylerken “vallahi” demeye alışan bir insan, yalan söylediği zaman gayet rahatlıkla aynı kelimeyi kullanacaktır. Her aklı başında olan insan, birgün ağzından bu kelimenin çıkmasından korktukları gibi, diğer günde bütün amellerini, kaybedecek bir kelimenin çıkmasından vede kıyamet günü de Hak Teala’nın huzuruna kapkara bir yüzle varmaktaana son derece korkar ve çekinirler.
Bir kimse hem yalan söyler hem de birisine gidip filan kişi, seninle ilgili şunu ya da bunu söyledi, derse bu hem yalancılık hem de de, dedikoduculuk olmuş olur. Yani isteyerek yalan söyleyen kimsenin ağzından öyle bir pis koku çıkar ki, o kişinin omuzları üzerinde bulunan melekler bu kokudan tiksinerek kaçarlar. Çünkü, yalanla iman bir yerde duramaz. Yalanın girdiği yerden iman çıkar. Hele ki, kişiler arasında dedikodu yaparak, laf taşıyıcılık yapmak ve de iftira etmek çok büyük günahlardandır. “Bu büyük bir iftiradır…” Nur suresi ayet:16 buyurmaktadırç Yine Hz. Allah, diğer ayette ise: “Artık murdarlıktan, putlara ibadet etmekten ve yalan konuşmaktan kaçınınız.” El-hacc:330 buyurmaktadır. Ayetlerde gördüğümüz gibi iftira küfürle denk tutulmuştur. Bir kimseden bir kimseye işitilen sözün taşınması asıl dedikoduculuk da budur Resulullah (s.a.v) onlar için şöyle buyurmuştur: “Aranızda kötü olanlar iki yüzlü olanlardır. Onlar birine bir yüzle, diğerine başka bir yüzle gözükürler.
ALINTI
Kardeşlerim, şunu bilesiniz ki dilin felaketlerinden biri de dedikodu yapmak, yalan söylemektir. yalan yere veya gerçek yere yemin etmektir. Haksız yere veya haklı yere Vallahi demektir. Lisanı iki de bir “vallahi” demeye alıştırmak büyük bir felakettir. Çünkü doğru söylerken “vallahi” demeye alışan bir insan, yalan söylediği zaman gayet rahatlıkla aynı kelimeyi kullanacaktır. Her aklı başında olan insan, birgün ağzından bu kelimenin çıkmasından korktukları gibi, diğer günde bütün amellerini, kaybedecek bir kelimenin çıkmasından vede kıyamet günü de Hak Teala’nın huzuruna kapkara bir yüzle varmaktaana son derece korkar ve çekinirler.
Bir kimse hem yalan söyler hem de birisine gidip filan kişi, seninle ilgili şunu ya da bunu söyledi, derse bu hem yalancılık hem de de, dedikoduculuk olmuş olur. Yani isteyerek yalan söyleyen kimsenin ağzından öyle bir pis koku çıkar ki, o kişinin omuzları üzerinde bulunan melekler bu kokudan tiksinerek kaçarlar. Çünkü, yalanla iman bir yerde duramaz. Yalanın girdiği yerden iman çıkar. Hele ki, kişiler arasında dedikodu yaparak, laf taşıyıcılık yapmak ve de iftira etmek çok büyük günahlardandır. “Bu büyük bir iftiradır…” Nur suresi ayet:16 buyurmaktadırç Yine Hz. Allah, diğer ayette ise: “Artık murdarlıktan, putlara ibadet etmekten ve yalan konuşmaktan kaçınınız.” El-hacc:330 buyurmaktadır. Ayetlerde gördüğümüz gibi iftira küfürle denk tutulmuştur. Bir kimseden bir kimseye işitilen sözün taşınması asıl dedikoduculuk da budur Resulullah (s.a.v) onlar için şöyle buyurmuştur: “Aranızda kötü olanlar iki yüzlü olanlardır. Onlar birine bir yüzle, diğerine başka bir yüzle gözükürler.
ALINTI