sidretül münteha
Sat 22 October 2011, 02:52 pm GMT +0200
1. Cuma Günü Gusletmek
1. Ebû Hüreyre (r.a.) Resûİullah (s.a.v.)'m şöyle buyurduğunu rivayet etti:
«— Kim cuma günü cünüplükten gusul eder gibi gusul eder, ilk saatte de (erken) namaza giderse, bir deve kurban etmiş gibi olur. İkinci saatte (biraz geç) giderse, bir inek kurban etmiş gibi olur. Üçüncü saatte giden, bir boynuzlu koç kurban etmiş gibi olur. Dördüncü saatte giden, bir tavuk sadaka etmiş gibi olur. Beşinci saatte giden, bir yumurta sadaka etmiş gibi olur. İmam minbere çıkınca, melekler gelip hutbeyi dinlerler»[1]
2. Ebû Hüreyre (r.a.) der ki: Bulûğ çağına giren herkese cuma günü cünüblükten kurtulmak için yaptığı gusül gibi gusül yapmak gerekir.[2]
3. Abdullah oğlu Salim anlatır: Cuma günü Hz. Ömer (r.a.) hutbe okurken ashabdan bir adam mescide girdi. Bunu gören Ömer (r.a.):
«— Bu hangi saattir?» dedi. Adam:
«— Ey mü'minlerin emiri, pazardan döndüm, ezanı duyunca hemen abdest alıp geldim,» deyince, Ömer (r.a.):
— Demek abdest alıp geldin. Halbuki Resûlullah'ın cuma için gusul etmeyi buyurduğunu biliyordun,» dedi.[3]
4. Ebû Said el-Hudri (r.a.) der ki: Resûlullah (s.a.v.): «Cuma günü gusul etmek, bulûğa eren her müslümana vaciptir» buyurdu.[4]
5. Hz. Ömer'in oğlu Abdullah (r.a.), Resulü Ekrem'in şöyle buyurduğunu rivayet etti: «Biriniz cuma namazına gelirken gusl etsin.»[5]
İmam Malik der ki: Bir kimse cuma sabahı, cuma guslüne niyet ederek gusül yaparsa, kâfi gelmez. Cumaya giderken tekrar gusül yapmalıdır. Çünkü Resulü Ekrem, Abdullah'ın rivayet ettiği hadisinde: «Cumaya gelirken gusül yapsın,» buyurmuştur.[6]
îmam Malik (başka bir görüşünde ise) der ki: Bir kimse cuma günü, erken veya geç olarak gusül ettikten sonra abdesti bozulsa, sadece abdest alması yeterlidir. O guslü yenilemesine gerek yoktur.[7]
[1] Buharı, Cum'a, 11/4; Müslim, Cum'a, 7/10.
[2] Burada vacip (gerekir) tabiri, cuma günü guslûn önemini beyan içindir. Üzerinde ittifak edilen görüş, guslün sünnet oluşudur.
[3] Buharî, Cum'a, 11/2; Müslim, Cum'a, 7/3. Ayrıca bkz. Şeybanî 62
[4] Buharî, Ezan, 10/161; Müslim, Cum'a, 7/5.
[5] Buharî, Cum'a, 11/2; Müslim, Cum'a, 7/1.
[6] Şeybanî, 57.
[7] Şeybanî, 57.