sidretül münteha
Sun 24 October 2010, 07:06 pm GMT +0200
Canım EFENDİM
Hiç Solmasaydi Güneşe Işik Salan Yüzün
Ve Gül Kokulu O Yüzünde Karar Kilamasaydi Hüzün...
Efendim önce Annemden öğrendim Adini..
Annemden öğrendim,annesiz Kaldiğini....
önce O Gösterdi Parmağinla Ikiye Bölünen Ay'i
önce Ondan öğrendim Adini Duyunca Ağlamayi...
Ondan öğrendim; Halimenin Yurdunda Misafiri Olduğun Evin Bahçesinde Ellerini çiRparak Koşarmişsin; Uçarmiş Kuşlar....
Bilmem Ki O Bahçe Hala Seni Bekler Mi(?)...
Efendim... O Gün Seninle Oynayan Kuşlar Mıydı Melekler Mi..(?)
Neccaroğularinin Yurdunda, Adi Bin Neccarin Havuzunda Yüzmeyi öğrenmişsin...
Ondan öğrendim "gölgesi Olmayan Tek çocuk Sen Mişsin"
Annemin Kalbindeki şefkattesin...
şefkati Inzal Eden Rahmettesin...
Ugruna Can Verdiğim Vuslattasin..
Candasin ..canandasin Canim Benim...
Efendim..!
Annemden Dinledim Sinirsiz şefkatini
Ordunla Birlikte çölde Yürürken,yavrularini Emziren Bir Köpek Görmüşsün, O ürkmesin Diye Başina Bir Nöbetçi Dikmiş, Ordunun Yönünü Değiştirmişsin...
Annemden Dinledim Efendim..!
Medine-i Münevverede Bir Bahçeye Girmişsin
Deve Seni Görünce Yavaş Ve ürkek Yanina Sokulmuş...
Sanki Kulagina Birsey Söyler Gibi Durmuş,
Sahibini Sormuşsun, Sonra Buyurmuşsun:
"deve Bana Sahibini şikayet Ediyor,hem Az Yiyecek Veriyor Hemde çok çaliştiriyormuş"
Efendim..!
Hiç Solmasaydi Güneşe Işik Salan Yüzün...
Ve Gül Kokulu O Yüzünde Karar Kilamsaydi Hüzün....
Uğruna Can Verdiğim Vuslattassin..
Candasin...canandasin...canim Benim.... Sallalahu Aleyhi Ve Sellem...
--alıntı--