sidretül münteha
Wed 1 June 2011, 04:30 pm GMT +0200
Canı Telef Etmekte Kâfirlere Uymak Haramdır
Cahiliye Araplarının çocuklarını öldürmesi söyle bir probleme yol açabilir: Zira şöyle bir şey ileri sürülebilir: Onların bu uygulamaları babaları İbrahim Peygambere uymaktır. Çünkü Yüce ALLAH ona oğlunu kurban etmesini emretmişti. Öyle ise Arapların bu uygulaması yeni bir şey ortaya koymak ve uydurma yapmış olmak değildir. Buna göre bu iş doğru bir temele dayanıyor ki babaları İbrahim de bunu yapmıştır.
Bu sözün doğruluğu dikkate alınsa bile Hz. İbrahim olayının yorumu şöyledir: Hz. İbrahim'in yaptığı bu iş kendisinden sonra soyundan gelenlere şeriat değildir. Bu itibarla Arapların bu çocukları öldürme işini kendiliklerinden uydurdukları, dini yönden açıktır. Özellikle bunun kurban olup olmama şüphesi arız olunca durum daha da açıktır. Bid'atçılarm işi böyledir. Daha önce dikkat çekildiği üzere onlar (bu konuda) şüpheli bir şeye tutunmuş olmaktan kendilerini kurtaramazlar.
Hintlilerin uydurmalarının da bu kabilden olduğu gayet açıktır.
Bir organı keserek veya bir yararını ortadan kaldırarak organı yararsız hale getirmek de canı telef etmek gibidir. ALLAH'a daha yakın olacağım diye herhangi bir organı işe yaramaz hâle getirmek de bidatlardandır. Hz. Peygamber'in Osman b. Maz'un'un kadınlardan uzak olmayı sağlamak üzere kendisim hadım ettirme isteğini reddetmiş olması bunun delilidir. (Sahabe diyor ki):
"Eğer Osman b. Maz'un'a Peygamber izin vermiş olsaydı bizler de kendimizi hadım ettirirdik."[12]
Kadından uzak durmak, bu tür zevkleri tatmamak maksadı ile insanın kendisini hadım ettirmesi, kadın ve çoluk çocuğa karışmak uğraşısını terk etmek kötü bir şeydir ve din yönünden reddedilmiştir. Höyle bir davranış içerisinde olan kişi haddini aşan, ALLAH katında sevilmeyen bir kimsedir. Bu konuda şu âyetin uyarısı bize kâfidir, "....sınırı aşmayın. ALLAH sınırı aşanları sevmez." (Maide, 87) Helâl olmayan şeylere bakmamak için gözü çıkartmak da böyledir.[13]
[12] Hadisin tamamı Buhârinin Sahihindir. Fethul Bârüb hadis numarası 5073 ve 5074’dür.Hadisin Müslim’de numarası 1402.Tirmizi’de 1083 numarada. Nesai'de cilt 6, sahife 58’de,İbn-i Mace’de 1848 numarada. Dârimî’de cilt 2. shf. 178. 2167 ve 2169 numaradadır.
[13] İmam Şatıbi, el-İ’tisam Kitap Dünyası Yayınları: 2/55.