ezelinur
Sun 25 July 2010, 05:37 pm GMT +0200
BUNA DA SAMİMİYET DENİR
Sebat edip ayrılmamak , ayrılıp kaybolmamak , bilhassa Hak’tan ve Hakk’ın rahmet kapısından ayrılmamak ne iyi şey!
Bütün dedikodulara , nefsin tuğyan ve isyanına , hatta yârânın bile terk ve ihmaline rağmen elini göğsüne vurup “ evvel ALLAH “ deyip hak ve doğru bildiği yoldan hiç ama hiç inhiraf etmeden gösterilen hedefe doğru gitmek, ne kadar zor ve o nisbette ne derece gıptaâver bir haslet ve bir mertliktir
Evet , kendini öyle görmesen ve zannetmesen bile intisabıyla tanındığın ve şeref duyduğun ve hakiki hedefin olan Hakkın kapısında , gözünü biran ayırmadan ve kalbini bir an bozmadan bekleyip , kapının aralanmasını hatta açılmasını intizar etmen , cidden tebrik ve taltife layık , rahmet ve inayete şayeste bir hal ve bir keyfiyettir
Maalesef adını bilmediğim büyük bir zat
Senelerce müritlerine , talebelerine irşat dersi verir Ve hakikaten onları irşat eder Hem öyle ki ; kalp gözlerini bile rüşte erdirir
Bir zaman gelir, müritler şeyhlerinin ne olduğunu ve nerede bulunduğunu keşfen görürler :
“Şakiler arasında ve ateşe yaslanacaklardan”
bunu böylesine gören müritleri yavaş yavaş mürşitlerini terk ederler ve derse gelmezler Yalnız birisi:
“ Ne olursa olsun madem ben bu makamı bu zatın eliyle elde ettim : ondan ayrılmayacağım “ der ve sebat eder
Üstad talebesine sorar : “ Evladım arkadaşların nerede Neden gelmiyorlar ?
Talebe söylemez nasıl söylesin ki
Fakat o büyük zat iki, üçısrar eder nihayet o sadık talebe gözünü yumar, ağzını açar ve doğruyu söyler:
“ Efendim, arkadaşlarım sizin şaki olduğunuzu ve ehli cehennem olduğunuzu keşfen görmüşler de ; ondan dolayı gelmiyorlar”
O büyük zat bunu duyunca gayet sakin olarak şunu der
“ Yaa öylemi evladım ben bu halimi kırk yıldır görüyor ve biliyorum Ama Hakkın kapısından başka kapı tanımıyor ve bilmiyorum Onun için bütün bunlara rağmen sebat edip bu kapıdan ayrılmadım ve ayrılmayacağım şayet arkadaşların bundan başka kapı biliyorlarsa gelsinler söylesinler “
Şeyh varsın bu samimiyetini izhar etsin
Rahmet kapısı birden açılıyor Kitap sebkat ediyor ve onun şaki değil said olduğu; ehli cehennem değil , ehli cennet olduğu yazılıyor
Yüz binlerce tebrik ve müjdeler!
Bize düşen işimizi sağlam ve istendiği gibi yapmak, gerisine karışmamak Biz , kuluz kul O ‘da Rabbülalemin ve Erhamürrahimin dir Bize düşen emredileni , asıl mahiyetini koruyarak yapmak ve yüce yaratıcıya olan itimadımızı sarsmamaktır Elbette O bizi bizden daha iyi bilir ve bize rahmet ve hikmetine göre muamele yapar Çoğumuzun sarsıntıya düştüğü şu dönemde bizi sabit kadem eylemesini , rahmeti sonsuz olan yüce Mevla’dan diliyor ve dileniyoruz.
Sebat edip ayrılmamak , ayrılıp kaybolmamak , bilhassa Hak’tan ve Hakk’ın rahmet kapısından ayrılmamak ne iyi şey!
Bütün dedikodulara , nefsin tuğyan ve isyanına , hatta yârânın bile terk ve ihmaline rağmen elini göğsüne vurup “ evvel ALLAH “ deyip hak ve doğru bildiği yoldan hiç ama hiç inhiraf etmeden gösterilen hedefe doğru gitmek, ne kadar zor ve o nisbette ne derece gıptaâver bir haslet ve bir mertliktir
Evet , kendini öyle görmesen ve zannetmesen bile intisabıyla tanındığın ve şeref duyduğun ve hakiki hedefin olan Hakkın kapısında , gözünü biran ayırmadan ve kalbini bir an bozmadan bekleyip , kapının aralanmasını hatta açılmasını intizar etmen , cidden tebrik ve taltife layık , rahmet ve inayete şayeste bir hal ve bir keyfiyettir
Maalesef adını bilmediğim büyük bir zat
Senelerce müritlerine , talebelerine irşat dersi verir Ve hakikaten onları irşat eder Hem öyle ki ; kalp gözlerini bile rüşte erdirir
Bir zaman gelir, müritler şeyhlerinin ne olduğunu ve nerede bulunduğunu keşfen görürler :
“Şakiler arasında ve ateşe yaslanacaklardan”
bunu böylesine gören müritleri yavaş yavaş mürşitlerini terk ederler ve derse gelmezler Yalnız birisi:
“ Ne olursa olsun madem ben bu makamı bu zatın eliyle elde ettim : ondan ayrılmayacağım “ der ve sebat eder
Üstad talebesine sorar : “ Evladım arkadaşların nerede Neden gelmiyorlar ?
Talebe söylemez nasıl söylesin ki
Fakat o büyük zat iki, üçısrar eder nihayet o sadık talebe gözünü yumar, ağzını açar ve doğruyu söyler:
“ Efendim, arkadaşlarım sizin şaki olduğunuzu ve ehli cehennem olduğunuzu keşfen görmüşler de ; ondan dolayı gelmiyorlar”
O büyük zat bunu duyunca gayet sakin olarak şunu der
“ Yaa öylemi evladım ben bu halimi kırk yıldır görüyor ve biliyorum Ama Hakkın kapısından başka kapı tanımıyor ve bilmiyorum Onun için bütün bunlara rağmen sebat edip bu kapıdan ayrılmadım ve ayrılmayacağım şayet arkadaşların bundan başka kapı biliyorlarsa gelsinler söylesinler “
Şeyh varsın bu samimiyetini izhar etsin
Rahmet kapısı birden açılıyor Kitap sebkat ediyor ve onun şaki değil said olduğu; ehli cehennem değil , ehli cennet olduğu yazılıyor
Yüz binlerce tebrik ve müjdeler!
Bize düşen işimizi sağlam ve istendiği gibi yapmak, gerisine karışmamak Biz , kuluz kul O ‘da Rabbülalemin ve Erhamürrahimin dir Bize düşen emredileni , asıl mahiyetini koruyarak yapmak ve yüce yaratıcıya olan itimadımızı sarsmamaktır Elbette O bizi bizden daha iyi bilir ve bize rahmet ve hikmetine göre muamele yapar Çoğumuzun sarsıntıya düştüğü şu dönemde bizi sabit kadem eylemesini , rahmeti sonsuz olan yüce Mevla’dan diliyor ve dileniyoruz.