hafiza aise
Thu 9 June 2011, 04:39 pm GMT +0200
46-Şübrüm, Boğumluca:[124]
Tirmizî ve İbn Mâce, Esma bt. Umeys'ten rivayet ederler. O şöyle der: Rasûluliah (s.a.): "İshal için ne kullanırsın?" diye sordu. Ben de: "Şübrüm (boğumluca)." dedim. Bunun üzerine: "(O) sıcak (mizaçlı bir ilaç)tır." buyurdu[125]
Şübrüm, büyüklü küçüklü bir ağaçtır. İnsan boyu kadardır. Beyaz parıltılı kırmızı dalları vardır. Dallarının uçlarında bir top yaprak vardır. Küçük beyaza çalan çiçekleri vardır. Onlar düşer ve arkasından mercimek büyüklüğünde kırmızı renkli tohumlan bulunan küçük çiçekler açar. Kırmızı kabukları olan kökleri vardır. İlaç olarak kullanılan bu köklerin kabuklan ile, dalların sütüdür.
Şübrüm, dördüncü derecede sıcak ve kurudur. Kara safrayı ve sindirimi ağır olan gıdaları, san suyu ve balgamı kolaylaştırır. TeMikeli, zayıflatıcı bir ilaçtır. Fazla alındığı zaman öldürür. Kullanılacağı zaman bir gün bir gece süt içerisinde bekletilmeli ve süt bir günde iki üç defa değiştirilmelidir. Sonra çıkarılıp gölgede kurutulmalı, gül ve "kesirâ" veya "kösre" denilen bir dikenli ağacın zamkı ile karıştırılmalı, bal şerbeti veya üzüm şırası ile içilmelidir. Ondan yapılacak şerbet hastanın gücüne göre dört dânik ile iki danik arasında değişir. Tabip Huneyn şöyle der: "Şübrümün sütüne gelince, onda bir hayır yoktur. Onun içilmesini asla uygun-görmüyorum. Kocakarı doktorları onunla pek çok insanı öldürmüşlerdir." [126]
[124] Şübrüm: Bir nevi ottur. Bir zira boyunda, çok boğumludur. Çam pürüne benzer ufacık yaprakları olur. Çiçeği kırmızı olur. Mercimek gibi akırak ve sarırak tohumu olur. (A hler-iKebîr).
[125] Tirmizî, 2082; İbn Mâce, 3461. İsnadı zayıftır.
[126] İbn Kayyim el-Cevziyye, Za’du’l-Mead, İklim Yayınları: 5/53.
Tirmizî ve İbn Mâce, Esma bt. Umeys'ten rivayet ederler. O şöyle der: Rasûluliah (s.a.): "İshal için ne kullanırsın?" diye sordu. Ben de: "Şübrüm (boğumluca)." dedim. Bunun üzerine: "(O) sıcak (mizaçlı bir ilaç)tır." buyurdu[125]
Şübrüm, büyüklü küçüklü bir ağaçtır. İnsan boyu kadardır. Beyaz parıltılı kırmızı dalları vardır. Dallarının uçlarında bir top yaprak vardır. Küçük beyaza çalan çiçekleri vardır. Onlar düşer ve arkasından mercimek büyüklüğünde kırmızı renkli tohumlan bulunan küçük çiçekler açar. Kırmızı kabukları olan kökleri vardır. İlaç olarak kullanılan bu köklerin kabuklan ile, dalların sütüdür.
Şübrüm, dördüncü derecede sıcak ve kurudur. Kara safrayı ve sindirimi ağır olan gıdaları, san suyu ve balgamı kolaylaştırır. TeMikeli, zayıflatıcı bir ilaçtır. Fazla alındığı zaman öldürür. Kullanılacağı zaman bir gün bir gece süt içerisinde bekletilmeli ve süt bir günde iki üç defa değiştirilmelidir. Sonra çıkarılıp gölgede kurutulmalı, gül ve "kesirâ" veya "kösre" denilen bir dikenli ağacın zamkı ile karıştırılmalı, bal şerbeti veya üzüm şırası ile içilmelidir. Ondan yapılacak şerbet hastanın gücüne göre dört dânik ile iki danik arasında değişir. Tabip Huneyn şöyle der: "Şübrümün sütüne gelince, onda bir hayır yoktur. Onun içilmesini asla uygun-görmüyorum. Kocakarı doktorları onunla pek çok insanı öldürmüşlerdir." [126]
[124] Şübrüm: Bir nevi ottur. Bir zira boyunda, çok boğumludur. Çam pürüne benzer ufacık yaprakları olur. Çiçeği kırmızı olur. Mercimek gibi akırak ve sarırak tohumu olur. (A hler-iKebîr).
[125] Tirmizî, 2082; İbn Mâce, 3461. İsnadı zayıftır.
[126] İbn Kayyim el-Cevziyye, Za’du’l-Mead, İklim Yayınları: 5/53.