sumeyye
Wed 14 July 2010, 02:36 pm GMT +0200
Bizi herkes sevsin mi?
Rabbimizin Kur'an-ı Kerimde en ziyade övdüğü insanların başında, adı ‘övülme liyakati’ni zaten ifade eder biçimde ‘Muhammed’ ve ‘Ahmed’ olan Peygamber Efendimiz gelir O, ‘âlemler için rahmet’tir, insanlar için ‘en güzel örnek’tir, ‘şahit, müjdeleyici ve uyarıcı, Allah’ın izniyle O’nun yoluna çağırıcı ve aydınlatıcı bir lamba’dır Kur’ân’ın tarifiyle Yine Kur’ân, ‘gözü kaymayan ve şaşmayan’ bir kudsî nebi olarak, “O asla hevasından konuşmaz” diye tasdik eder onu Yine Kur’ân’ın bildirdiği üzere, ‘habibullah’tır o: Allah’ın sevgisini kazanmamız, ‘O’nun sevdiğine ittiba,’ yani Hz Peygamber’i kılavuz ve rehber edinme şartına bağlanmıştırRabbimizin bizden istediği, ‘Resûl bize neyi emrediyorsa yapmamız, bizi neden sakındırıyorsa ondan sakınmamız’dır
Baştan sona Kur’ân, böylesi nice âyetiyle, Hz Peygamber’in Allah indindeki makamını ve değerini bildirir
Kur’ân’da Hz Peygamber aleyhissalâtu vesselama yönelik bütün bu övgülere karşılık, yine Kur’ân’dan biliriz ki, onun için ağza alınmadık sözler söyleyenler vardırOnu yalancılıkla, sihirbazlıkla, mecnunlukla itham edenler, ona gelen vahiy karşısında hasedinden çatlar duruma gelip neredeyse gözleriyle onu devirmek isteyenler, Hz Peygamber’i yüreğini daraltır derecede ra-hatsız edenler vardır Bu insanlara karşı Kur’ân’ın Hz Peygamber’e hitabı ise son derece müşfik ve teselli edicidirİlgili âyetler, Rabbi katındaki değerini ona bildirerek, “Sen o cahillerden yüz çevir!” ilâhî tavsiyesini getirmektedir
Velhasıl, kâinatın sebeb-i vücudu olan, Allah katında ne kadar da sevgili olduğu bizatihî Kur’ân’da bildirilen Muhammed-i Arabî aleyhissalâtu vesselam, ‘Allah’ın ve meleklerin kendisine salât u selam ettiği’ derecede değerli olduğu halde, bazı-larının gözünde son derece sevimsiz ve değersizdir Allah’ın sevdiği o en güzel kulu hiç sevmeyen, bir numaralı düşman ilan eden, kanına susayan dünyalılar vardır
Demek ki, Allah katında en sevgili olmak, ‘herkes tarafından sevilme’ sonucunu garanti etmemektedir
Nitekim, bir Ebu Cehil’in hayatı, Habibullah’ı ve getirdiği daveti inkâr etmek, onu taciz etmek, onun elçiliğini engellemek üzerine kurulmuş haldedir
Bir Ebu Leheb, üstelik amcası olduğu halde, Kur’ân’da adıyla anılıp beddua edilmesine yol açacak derecede çirkin davranışları yeğeninden esirgememiştir
Bir Ukbe b Ebi Muayt, Habibullah ve ‘rahmeten li’l-âlemîn’ olan o kudsî nebîye karşı namazda sırtına pislik koyacak derecede şedit bir öfke ve kin doludur
Bir Ümeyye b Ebi’s-Salt, tevhide dair şiirler de yazan biri olduğu halde, beklediği risaletin ‘yetim-i Ebu Talib’e ihsan edilmesinden dolayı hasedinden çatlar haldedir
Bir Velid b Muğire, bir Âs b Vâil, bir Ahnes b Şurayk, bir Ümeyye b Halef ve daha niceleri için en birinci mesele, o güzelim statükolarını bozan, hayatlarının o bildik ve yanlış akışını dumura uğratan, hakikat-ı halde sonu cehennem çukuruna gi-den bir yoldan kurtulup cennete müteveccih bir yolculuğa onları çağıran HzPeygamber’i safdışı bırakmak, hatta mümkünse ortadan kaldırmaktır
Az bir kısmı hariç, Arabistan Yahudilerinin çoğuna hâkim olan duygu da budur
Akıl hocaları Abdullah b Ubeyy başta olmak üzere münafıkların yahut Ebu Âmir Fâsık’ın peşine takılanların da en ziyade nefret ettiği kişi Ahmed-i Mahmud-u Muhammed aleyhissalâtu vesselâmdır
Sözün kısası, Allah katında en sevgili olan Nebiyy-i Zîşan’ı bile sevmeyenler vardır Allah’ın ve meleklerinin sevgisine mazhar olmak, her dünyalının da illâ ki onu sevmesi sonucunu sağlamamıştır Bilakis, İblis-misal ruhanîler de, İblis’in yeryüzü şubesi hükmündeki dünyevîler de, Allah katında sevgisi nisbetinde ona düşmandırlar İnsanların ona sevgisi arttıkça da, nefretleri ve husumetleri katlanmaktadır
Gelin görün ki, ‘Habibullah’ı dahi herkesin sevmediği şu dünyada, bugünün ehl-i dininde bir ‘herkes tarafından sevilme’ telaşı gözlemleniyor Allah’ın rızasına uygun bir hayat yaşama yolundaki gayretimiz ölçüsünde bizi sevenlerin de, bizi sevmeyenlerin de beraberce var olması olgusu, bizi endişeye sevkediyor
İstiyoruz ki, bizi herkes sevsin
İstiyoruz ki, kimse bizden sevgisini esirgemesin, kimse bize düşmanlık göstermesin
İyi bir kul olduğumuzun teyidinin herkes tarafından sevilmemiz olduğu zehabına kapılmış gibiyiz Herkes tarafından sevildiğimiz ölçüde O’nun sevgisini kazanacağımızı düşünür bir haldeyiz
Öyle ya da böyle, “Bizi herkes sevsin” endişesi ölçülerimize ilişiyor: Salâbetimiz buharlaşıyor, söylemimiz bulanıklaşıyor, yaşantılarımız ‘light’laşıyor
Sözümona herkesin sevgisini kazanarak herkese tebliğde bulunma sevdasıyla, tebliğin gerçek muhatapları nezdinde bir derece sevimsizleşmeye, onların bizden bir derece soğumasına, iç dünyalarımızda bir uzaklaşmaya da sebebiyet veriyoruz
Herkes tarafından sevilme çabamız, bizi sevmeye gerçekten açık mü’min kalbler ve hakikati arayan dimağlar nezdinde bir sevgi ve itibar aşınması getiriyor açıkçası
Öte yandan, sevgilerini kazanma uğruna dilimizi, tebliğimizi ve hayatımızı ‘light’laştırdığımız insanlar nezdinde bir ilerleme de gerçekleşmiyor Bilakis, bugün dilleri bizi takdir ediyor gözükse bile, ‘olmamız gereken yer’e yöneldiğimiz ilk anda bizi ayıplayıp yüzüstü bırakmaya hazır gözüküyor kalbleri
Oysa Hz Peygamber’in şahsında Rabbimizin bize gösterdiği apaçık bir gerçek var: Bizi aynı anda herkes sevemez Bilakis, herkes tarafından sevilme isteği, sevgisi halis olanlar nezdinde bir sevgi kaybını beraberinde getirir
Kaderimizin tercihlerimiz doğrultusunda tayin olunduğu şu dünyada, bir sevgi tercihi yapmamız da gerekiyor velhasıl
Bizi herkes mi sevsin?
Peygamberler tarihi ve Asr-ı Saadet şahit ki, bu mümkün değil
Öyleyse bir karar vermemiz gerek:
Bizi kimler sevsin?
Metin Karabaşoğlu