sidretül münteha
Tue 21 September 2010, 03:23 pm GMT +0200
/..bir yürek susuz kaldı../
aşk'a medhiyeler okurum "su" diye /diye/...
su…
bilirim adın aşk’tır yürek lügatinde. adın sevda, adın tutku belki de… hayatın dokunduğu her yerdeki lütufsun, vazgeçil(e)mezsin.
su..
içindeyim bilirim; içimdesin. hücrelerim seninle cana yakın olur. dokunduğum her yerde, canı dokursun gergefime. avuçlarımdasın bir hayrat önünde. avunuyorum deryadan uzaklığıma rağmen, her damlanla.
su..
içimdesin; içli içli ağlayışımdasın belki de… ağlayış sebebimsin.içimin ateşi çöl misali, ölürüm ”su” diye diye..korkarım, ölümüm su-suzluktan olur diye.
şimdilerde, “su” der susarım…
bir sessiz sebil olurum yoluna, var’ımı varlığına feda edeceğim diye söz veririm.
su…
“derya içreyim, deryayı özlerim”
su, bana yakınlığını fısıldasana, içimde kaynasana!
kaynasan da, varlığını görsem zahirde,
buhar olsan da “yok” olmazsın bilirim; erersin semaya, sonra unutmazsın arzı, vefalı olursun…
su, “aşk” derim adına bilmem razı olur musun?
vasfın geri kalmaz aşk’tan, aşk’ın senden. tam-amlarsınız birbirinizi, varlığınızla ayakta duran alemde. fena olursunuz birbirinizde; fena olur alem hatrınıza bir’de …
su..aşk!
aşk…su!
cemal yakışmaz başka iki kelimenin yakınlığına;
bu kadar cem olmaz başka ikilik, bir’de!
su, bilir misin sen bizi,
bir ümmet düştüğü su birikintisinde “su” diye sayıklaya sayıklaya can çekişiyor; düştüğümüz çukurda bulanık rengin. fena olduğumuz alem, bir çukurdan ibaret…
su, aşk’’ımız senden ayrı düştü; biz.. deryadan
alıntı