sidretül münteha
Wed 22 September 2010, 07:22 pm GMT +0200
Bir yerlere gitmek istiyorum
Bazen yaşadığımız Sıkıntılar, boğulmalar, yorulmalar insanı öyle bunaltır ki ruhumuzun gram gram azaldığını fire verdiğini hissederiz...
Artık hayatın dibinin göründüğünü düşünürüz.
Her tarafı yara bere içindeki hayatla yüzleşmekten korkarız...
Kurumuş ve düşmek üzere olan bir sonbahar yaprağı gibi onunla mücadele etmekten kedimizi aciz hissederiz.
İşte o an yaşadığımız hayattan uzak bambaşka baharların yaşandığı bir yerlere gitmeyi düşleriz.
Her şeyi bırakıp ruhumuzun kanatlanacağı bir yer
Arkamıza bakmadan...
Arkamızdan akacak gözyaşlarına aldırmadan (tabi dökecek kimsemiz varsa)
Önümüze çıkabilecek fırtınaları umursamadan gitmek...
Şımarık hayatın yüzüne bakmadan onunla ve içindekilerle dalga geçer gibi gitmek
Hiç kimsenin bilmediği, kendimizin dahi bilmediğiniz bir yerlere...
Aşk acılarından uzak ruhumuzun yaralanmadığı...
Dünyaya ait ne varsa ciddiye alınmadığı bir yer...
Bitmeyen işlerden gündelik telaşlardan, koşuşturmalardan, bitmeyen istek ve ihtiyaçlardan uzak bir yer...
...
Oraya vardığımızda yüreğimizdeki tipi ve boranlar bitip güneş açmalı...
Fırtına ve yağış bitmeli gökkuşağı çıkmalı.
Yıldızlar el uzatımlığı mesafesinde olmalı...
...
Var olduğunu zannettiğimiz kendisine gidenleri hep mutlu eden bir yer...
Herkesin hayalindeki aynı ülke... Aslında hiç olmayan bir yer...
...
Bazen düşlüyoruz yalnızlığı
Hayat yolunda hangimiz yoldan biraz sapıp kendimizle baş başa kalmak istememişizdir ki?
Acaba gitmek kurtuluş mu?
Sorumluluklardan kaçmak yani zoru bırakıp kolayı seçmek...
Belki de kürkçü dükkânına geri döneceğiz,
Veya babası kızdığı için evi terk eden bir çocuk gibi dışarıda biraz top oynayıp hiçbir şey olmamış gibi tekrar evimize döneceğiz...
...
Gerçekleşmesi çok zor olan bir hayal bu ..
Kendimizi kandırmayalım...
Öylesine göbek bağıyla bağlanmışız ki hayata, çocuklarımıza, eşimize, işimize...
Gerçekten böyle bir yer var deseler bile makası elimize alıp o bağı kesebilecek miyiz?
Hadi her şeyi elimizin tersi ile iteleyip gittik orada huzur bulacak mıyız?
Gittiğimiz yere kendimizdeki ben'i bırakıp gitmedikçe, aynı ben'le nereye gidersek gidelim hayatımız değişmeyecektir...
...
Hiç bir yere gitmiyoruz. Oturup gitmemize sebep olduğunu düşündüğümüz olaylarla mücadele edeceğiz...
İçimizdeki ben'i yaşadığımız ortamda değiştireceğiz.
Yılmayacağız, yenilmeyeceğiz, yıkılmayacağız...
Aslında biten mücadele gücümüz değil... Biten şey düşünce sisteminizde mücadele gücünüzün bittiğini sanmamızdır...
Zaten bu dünyada öyle bir yerin varlığına da inanmıyorum...
Aradığımız şey galiba diğer tarafta...
Oraya da er veya geç gideceğiz...
ALINTI