hafiza aise
Tue 7 August 2012, 02:07 pm GMT +0200
Bir Ayasofya hatırası
Bir tarihte, Ayasofya’nın meşhur bir vâizi varmış, her vaazdan sonra cemaatten okuttuğu öğrenciler için yardım ister;
– Çocuklarım sizin yardımınızla idare edilmektedir. Lütfen esirgemeyin yardımınızı! dermiş.
Cemaat içinde bu davranışı çekemeyenler, bu yardımı hocaefendi kendi ailesi için topluyor sananlar varmış. Hatta birileri de gidip devrin Sultanı Abdülhamid Han’a şikayet etmiş:
– Hocaefendi her vaazından sonra cemaatten çocukları için yardım istiyor, bu da bizim hoşumuza gitmiyor, buna tembihte bulunsanız, demişler.
Nitekim bir gün Sultan Abdülhamid Han, hocafendiyi çağırmış:
– Sen, demiş, Ayasofya’da vaaz ediyormuşsun bu güzel. Ama vaazdan sonra çocukların için yardım istiyormuşsun bu güzel değil. Onun için bundan sonra tembihte bulunuyorum, yardım istemeyeceksin cemaatten.
Hocaefendi tembihi aldıktan sonra çıkıp yine vazifesine devam etmiş, Ama artık vaazdan sonra yardım istemesi yokmuş. Garipliğe bakın ki cemaatten de yardım eden çıkmıyormuş.
Bir ay, iki ay derken hocaefendinin baktığı öğrencilerin masrafı çığ gibi büyümüş, omuzlarına yüklenmiş. Mecbur kalmış hocaefendi âdetini tekrar etmeye. Ama nasıl yardım isteyecek, padişahın tenbihi, devletin yasağı var. Bir gün yine vaazdan sonra cemaate şöyle bir bakmış ki herkes çıkıp gidiyor.
Bütün cesaretini toplayarak sormuş:
– Cemaat-i Müslimin, demiş, bana yüksek bir yerden yardım istemeyeceksin diye tembihte bulunuldu. Size de vermeyeceksiniz diye tembihte mi bulunuldu ki birer ikişer çıkıp gidiyorsunuz, kimsenin eli cebine uzanmıyor?..
Cemaat içinde derin bir sessizlik olmuş...
* * *
Nihayet biri sormuş:
– Hocam, demiş, çoluk çocuğun çok mu fazla ki, maaşınla geçindiremiyor da bizden yardım istiyorsun?
Hocaefendi boynunu bükmüş:
– Ben, demiş, henüz evlenmedim ki çocuklarım olsun.
– Ya niye çocuklarım için diyorsun?
– Aslında benim çocuklarım, benden ders alan sizin çocuklarınızdır, demiş.
Bu defa cemaat utanarak düşünmeye başlamışlar.
....