ezelinur
Thu 4 November 2010, 07:13 am GMT +0200
Son günlerde, bi surat, bi surat ki gelinde,
Çayımı bile artık yarım dolduruyor bey,
Allah’tan kulaklarım ağır işitiyor da,
Duymuyorum ne söylediğini,
Ama yine de hissediyorum bey,
Beni bu evde galiba istemiyor artık,
Hey gidi günler hey!
Oğlunu bilirsin, vur ağzına, al lokmayı
İki arada, bir derede, ne yapsın, ana bu.
Atsa atılmaz, satsa satılmaz
Bana artık, gizli gizli sarılıyor,
Dün akşam, uyurken öptü beni, biliyor musun?
Nasıl ağrıma gitti, nasıl!
Artık akide şekeri de getirmiyor,
Hani dişlerim yok ya,
Yerken garip sesler çıkartıyormuşum da
Güya çocuklar iğreniyormuş benden,
Yok, vallahi yalan bey,
Hiç yapar mıyım ben öyle şey!
Gelin, çocuklara masal anlatmamı da yasakladı
Üstelik seninle konuşuyormuşum diye,
Duvardaki resmini de sakladı
Olsun, koynumdaki resminden haberi bile yok,
Yine de beddua edemem bey,
Oğlumun karısı, torunlarımın anası o
Geçenlerde üst komşular geldi,
Ne konuştuklarını duymayayım diye,
Kapıyı üstüme kilitledi
Duymadım, duymadım lakin hissettim,
Düşkünlerevine yatıracakmışlar önümüzdeki ay beni,
Ne yalan söyleyeyim, epey ağırıma gitti, epey,
Ha, sen ne diyorsun bey?
Hani, bi görünsen oğluna, ne de olsa babasısın, seni dinler,
Bu odada oturur, vallahi hiç dışarı çıkmam
Akide şekeri de istemem.
Masal da anlatmam çocuklara artık,
Ne olur, ayırmasınlar beni, ne olur!
Yaşayamam, nefes bile alamam,
Sana ait anılardan uzak,
Ne yaparım ben, ne yaparım!
Şu camın pervazında hayalin durur,
Çekmecelerde el izlerin,
Bastonun hâlâ duvarda asılı.
İstemiyorlar beni artık, istemiyorlar hâsılı.
Hey gidi günler hey,
Hani diyorum bi çağırsan
Yoksa, yoksa sende mi unuttun beni, bey?
Mehmet Çetin