sidretül münteha
Sun 3 October 2010, 07:35 pm GMT +0200
Ben geldim parmak uçlarımda
nefsim hakkı için ne hüsnünü gördüm yusuf'un,
ne hüznüne ram olabildim züleyha'nın,
ne yakub'un sabrını taşıdım bir aba gibi sırtımda,
ne kurdun gözyaşları vardı gözümde,
ne ceylanın kanına boyandı gömleğim
ne de kuyu kadar bahtiyar olup bir rüya ferahlığında konuk edebildim o ay yüzlü peygamberi.
Rabbim;
hüzün bulutlarının bereketiyle kalbi yusuf'ta karar kılan züleyha'nın hayretini,
gözünün feri kenan'a doğru doğan ay'ı kaybetmenin zülmetiyle çekilmiş yakub'un hüsn-ü sabrını,
bedeli ağır olan cemal sıfatınla nakşettiğin ayyüzlü peygamberin bildiği ilmin dingin ve telaşsız kılan huzurunu nasip edersin, etemezsin...
bilirim ki güzellik dahi doğruluk Senin katından;
çirkin olan ve yanlışı sadır eyleyen nefsimdir.
yusuf'un hüsnüne çizik atmadan,
züleyha'nın hüznüne leke katmadan,
yakub'un sabrına hayret edip,
hasret çekerek,
başladığımı bitirmeyi nasip eyle.
amin.
ben geldim parmak uçlarımla!
parmak uçlarımda...
başladığım gibi bitirmeyi nasip eyle Rabbim.
zeki bulduk- züleyha...