- Bediüzzaman'ın Sünnet-i Seniyyeye uyarısı

Adsense kodları


Bediüzzaman'ın Sünnet-i Seniyyeye uyarısı

Smf Seo Versiyon , -- Seo entegre sistem.

Array
neslinur
Sat 6 February 2010, 10:34 am GMT +0200
Üstad  Bediüzzaman Peygamber Efendimizin (asm) sünnetine çok dikkat ediyordu

 
Bediüzzaman’ın sünnet üzere yaşantısı

 
Üstad Bediüzzaman Peygamber Efendimizin (asm) sünnetine çok dikkat ediyordu. Çünkü o “Fesâd-ı ümmetim zamanında kim benim sünnetime temessük etse; yüz şehidin ecrini, sevâbını kazanabilir.” (1) hadisine dayanarak kendisini ziyarete gelenlere; “bilhassa sünnete son derece ehemmiyet vererek tatbik etmeyi ve sünnetin en küçük adabını büyük bir emr-i İlâhi gibi tutmayı tavsiye” ediyordu. (2)
 
Bu hususta; “Mirkâtü’s-Sünne ve Tiryâk-ı Marazi’l-Bid’a nâmiyle gâyet mühim bir risâledir” açıklamasını yaptığı On Birinci Lem’a’yı kaleme almıştır. Gerçekten de bu risale basamak basamak insanı yüceltiyor ve dine sonradan sokulmak istenen bid’a marazlarını da tedavi ediyor.
 
Üstadın kendisinin sünnet âdâbına nasıl dikkat ettiğini ağabeylerin hatıralarından dinleyelim:
 
Bayram Yüksel; “Yemek, içmek, yatmak hususlarında Sünnet-i Seniyyeye harfiyen ittiba ederdi. Çok sâde yerdi.” (3)
 
Hacı Ali Kılıçalp; “Üstad Hazretlerinin yatağının duruş şekli batıdan doğuya doğruydu. Batı tarafına başını koyar ayakucu ise doğuya gelirdi. Sağ tarafa yattığı zaman yönü güneye gelir, sünnet üzere kıbleye teveccüh etmiş olurdu. İşte bu karyolanın güney tarafından, 25-30 santim mesafede bir yer idi” diyerek yatma âdâbı konusunda bizlere bilgi vermektedir. (4)
 
Hacı İbrahim Hulusi Yahyagilde bize Üstadın bir ikazını aktarıyor: “Bir ziyaretimde çay içerken tam olarak bitirmemiştim. 'Kardaşım sen sünnet bilmez' dedi. Bununla, içilen bir şeyin iyice bitirilmesinin sünnet olduğunu ters vermek istemişti.” (5)
 
Kaynaklar:
1-Müsnedü’I-Firdevs, 4:198; Cem’ü’l-Fevâid,1:29; Feyzü’/-Kadir, hadîs no: 9171; el-Fet hü’l-Kebir, 3:253
2- Yusuf Dehri, Son Şahitler 4.Cild s. 266
3- Son Şahitler 3.Cild s. 31
4- Son Şahitler 3.Cild s. 127
5- Son Şahitler 1.Cild s. 318