ezelinur
Fri 14 January 2011, 07:48 pm GMT +0200
Bakın şu güzel beyitlere!
Ahmed ibni Kemâl pâşanın “rahmetullahi aleyh” Kur’ân-ı Kerîmin secâvendleri [durakları] için yazdığı şiir:
Cim : Câiz geçmek ondan, hem revâ,
durmak fekat, evlâdır sana!
Ze : Câiz, onda dahî durdular,
geçmeği, dahâ iyi gördüler.
Tı : Mutlaka durmak nişânıdır,
nerde görsen, orda hemen dur!
Sat : Durmakda ruhsat var dediler,
nefes almağa izin verdiler.
Mim : Lâzım durmak burada elbet
geçmede, küfrden korkulur pek!
Lâ : Durulmaz! demekdir her yerde,
durma hiç! alma hem nefes de!
Bu tertîble oku, itmâm et!
Sevâbın cümleye ihsân et!