sumeyye
Tue 22 May 2012, 03:27 pm GMT +0200
62- BAKARA SÛRESİ 184. AYETİNİN TEFSİRİ
2277- Seleme b. Ekva (r.a)’dan rivâyete göre, şöyle demiştir: “Sayılı günlerde oruç… Ancak sizden kim hasta veya seyahatte olursa tutamadığı günler sayısı kadar başka günlerde tutar. Oruç tutmaya gücü yetmeyenlere veya zorla güç yetirip de orucu yiyenlerin üzerine fidye vermesi bir yükümlülüktür” ayeti nazil olunca, bizden bazı kimseler oruçlarını bozup fidye veriyorlardı. Daha sonra bir sonraki ayet nazil oldu ve bu uygulamayı değiştirdi. (Ebû Davud, Savm: 1; Müslim, Sıyam: 25)
2278- İbn Abbas (r.a)’tan rivâyete göre, “Orucu tutmaya gücü yetmeyenlere bir yoksul doyurman gereklidir” ayetindeki “Yutîkûnehü” kelimesi oruç kendilerine zor gelen kimseler demektir. “Fidyetü taamu miskîn” demek bir yoksulu doyuracak fidye miktarıdır. “Femen tetavvea hayran” demek fakir ve yoksulu doyurma konusunda fazladan gönlünden koparak iyilik ve ikramı artırırsa demektir. Bu ayet neshedilmiş değildir. “Bu onun için daha hayırlıdır” oruç tutması daha hayırlıdır demektir. Bu ayeti kerimede sadece oruç tutmaya güç yetiremeyenlere ve şifa bulmayan hastalar için ruhsat vardır. (Ebû Davud, Sayım: 1; Müslim, Sıyam: 25)