hafiza aise
Wed 21 September 2011, 01:06 pm GMT +0200
AZ VE ÖZ
Mart 2010 54.SAYI
SAMİMİYETİN YOLU İNANMAK VE GAYRET ETMEKTEN GEÇER
Büyük velilerden Abdulkerim el-Cili Hz. (k.s), İnsan-ı Kamil adlı eserinde insanın isteklerini elde etmesinde samimiyetin önemini şöyle anlatır: “İsteğinde samimi olan kimsenin iki alameti vardır. Yöneldiği ve istediği şeyin olacağına kesin olarak inanmak ve gücü yettiği kadar istenen şeylerin gereğini yapmak. Hali böyle olmayan kimseye himmet ve azim sahibi denmez. O sadece boş temenniler ile avunan ve davasında yalancı olan biridir. Böyle bir kimse aradığını bulamaz, sevdiğine kavuşamaz. Onun hali, elinde kalemi, kağıdı olmayan, okuma ve yazmasını da bilmeyen bir kimsenin mektup yazmaya kalkmasına benzer. Bu durumda olan birisi mektubu nasıl yazacak? O, bu şekilde niçin mektup yazmak istiyor ki?”
RABBİM BENİ AFFET!
Dünyada birçok hayır yapan, insanlara yardım için çalışan ya da tüm bunlara vesile olma gayretinde olan, fakat ömründe bir kere bile olsun “Rabbim beni affet!” demeyenlerin haline Hz. Aişe (r.a) annemizin anlattığı şu olay açıklık getirir: “Cahiliye devrinde yaşayan ve iyilikleriyle meşhur olan Abdullah b. Cüdan’ın halini Hz. Peygamber’e (s.a.v) söyledim. Onun misafirlerine ikramda bulunan, akrabalarının hukukunu görüp gözeten, köle azat eden, fakirleri doyuran, komşularına iyilikten geri durmayan biri olduğunu anlatıp Hz. Peygamber’e (s.a.v) bu yaptıklarının ahirette kendisine bir faydası olup olmadığını sordum. Rasulullah ‘Hayır, ona bir faydası olmayacaktır. Çünkü o, bir gün olsun Rabbim beni affet demedi’ cevabını verdi.” (Müslim)
TASAVVUFU ANLATAN CAHİLLERİN KONUŞMASI
Çilehanede bulunan bir derviş, rüyasında hamile bir köpek görür. Köpeğin karnındaki yavruların havlama seslerini duyar. Derviş bu tuhaf duruma şaşırır kalır. Uykudan uyanınca bu şaşkınlığı daha da artar. Nasıl olur da anne karnındaki köpek yavruları havlar?
Çile çektiği yerde, bu rüyayı tabir ettirebileceği kimse olmadığı için “Bunun yorumunu ancak Allah bilir” diyerek, Rabbi’ne yönelir ve şu niyazda bulunur: “Ya Rabbi, gördüğüm rüyadan dolayı zikrimden kaldım. Bütün zorlukları kolaylaştıran sensin.” O sırada gaipten bir ses duyulur: “Gerekli olgunluğa ulaşmadan tasavvufu anlatan cahillerin konuşması, anne karnında havlayan köpek yavrularına benzer. Anne karnındaki köpeğin havlaması gibi faydasızdır.” (Hz. Mevlana, Mesnevi)
BİR AİLE REİSİNİN GAZADAN ÜSTÜN OLAN AMELİ
Abdullah b. Mübarek (rh.a), bir gazada cemaate şu soruyu sorar: “Bizim şu yaptığımız gazadan daha üstün bir gaza biliyor musunuz?” Yanında bulunan arkadaşları “Hayır, bilmeyiz.” derler. Abdullah b. Mübarek bu cevap üzerine şunları söyler: “İffet ehlinden bir kimse, gece çoluk çocuğu ile yatarken, kalksa da uyuyanlardan üzerleri açılmış olan yavrularına baksa ve şefkatle onları örtse, işte bu kişinin buna benzer bir ameli, bizim şu anda içinde bulunduğumuz amelden daha hayırlı ve güzeldir.”
KALBİN KAPISI
19. yüzyılın büyük İngiliz ressamlarından William Holman Hunt’ın bir bahçeyi tasvir eden tablosu Londra Kraliyet Akademisi’nde sergileniyordu. Hunt’ın “Kainatın Işığı” adını verdiği bu tabloda, geceleyin elindeki fenerle bahçede duran filozof kılıklı bir adam görülüyordu. Adam serbest kalan eliyle bir kapıya vuruyor ve içeriden bir cevap bekler gibi duruyordu.
Tabloyu tetkik eden bir sanat eleştirmeni Hunt’a dönerek “Güzel bir tablo doğrusu, ama manasını bir türlü kavrayamadım” dedi. “Adamın vurduğu kapı hiç açılmayacak mı? Ona tokmak takmasını unutmuşsunuz da...”
Hunt gülümsedi: “Adam alelade bir kapıya vurmuyor ki” dedi. “Bu kapı, insan kalbini temsil ediyor. Ancak içeriden açılabildiği için dışında tokmağa ihtiyaç yoktur.” (Küçük Şey Yoktur, Kemal Ural)