hafiza aise
Tue 16 August 2011, 02:42 pm GMT +0200
AZ VE ÖZ
Aralık 2010 63.SAYI
SUSTUKLARI HALDE SÖYLEYENLER…
Mevlana Hazretleri hal diline ayrı bir önem verirdi. Böyle düşünmesinin sebebi sessiz kalarak sözsüz hal diliyle konuşmanın, ağızla konuşmadan daha önemli ve değerli oluşuna inanmasıdır. Ona göre, susuşta yüzlerce dil, yüzlerce anlatış vardır. Susmak, bal şerbeti içmekten de iyidir. Aşıkların susması daha hoştur, denizinse coşup köpürmesi. Sükut içinde söylenen sözler, aynada görünen şekiller, yüzler gibi daha hoştur, daha güzel görünür.
Mevlana’ya göre nice susanlar, konuşanlara göre daha güçlü ve etkilidir. “Bülbül doğana niçin sustuğunu sorar. Doğan, ‘Sen bakma sustuğuma, padişah av avlarken (sessizliğime rağmen) tam yüz ere bedelim ben’ der.”
Sükut, hal diliyle konuşmaktır. Bundan dolayı onu, mutlak sessizlik ve mesaj iletmeme olarak görmemek gerekir. “Ey toprak, ne düşünüyorsun? Neden böyle susmadasın? Düşüncelere dalıp gitmişsin dedim. Dedi ki: Susmama bakma, içimde bahçeler var, bağlar var.”
(Divan, Hz. Mevlana)
EZAN, NAMAZ VE CEMAATİN FAZİLETLERİ
Allah Rasulü (s.a.v) ezan okumanın ve namazı ilk safta kılmanın önemini şu sözlerle bildirirler: “İnsanlar ezan okumanın ve namazda birinci safta bulunmanın ne kadar faziletli olduğunu bilselerdi, sonra bunları yapabilmek için kura çekmek zorunda kalsalardı kura çekerlerdi. Şayet camide cemaate erken yetişmenin ne kadar faziletli olduğunu bilselerdi, birbirleriyle yarışa girerlerdi. Eğer yatsı namazı ile sabah namazındaki fazileti bilselerdi, emekleyerek ve sürünerek de olsa bu iki namaza gelirlerdi.” (Buhari, Müslim)
GERÇEK HAK AŞIKLARI DAİMA NAMAZDADIRLAR!
Mevlana Hazretleri, kulu Rabbine ulaştıran gerçek namaz halini ve bu duyguları namazın dışında da koruyabilmenin yolunu pırlanta misali olan şu sözlerle anlatır:
“Bize doğru yolu gösteren, bizi kötülüklerden alıkoyan namaz, beş vakitte kılınır. Halbuki aşıklar, daima namazdadırlar! O gönüllerindeki aşk, başlarındaki ilahi sevgi ne beş vakitle yatışır, ne de beş yüz bin vakitle geçer gider!
‘Beni az ziyaret et!’ sözü, aşıklara göre değildir; gerçek aşıkların canları pek susuzdur!
‘Beni az ziyaret et!’ sözü balıklara uyar mı? Onların canları, deniz olmadıkça yaşayabilir mi? Bu denizin suyu pek korkunçtur; ama balıkların mahmurluğuna göre bir yudumcuktur! Bir an için ayrı düşmek, aşığa bir sene gibi gelir.”
EY YAR SÖZ SÖYLEMEDEN GÖNLÜ ALIR GÖTÜRÜRSÜN
Hz. Mevlana susarak sessiz, sözsüz, hal diliyle konuşmanın daha iyi ve değerli olduğunu şu örnekle anlatma yoluna gider. “Hz. Osman halife olunca minbere çıktı. Halk ‘Acaba ne buyuracak?’ diye bekliyordu. O sustu ve hiçbir şey söylemedi, sadece halka baktı ve onlarda öyle bir kendilerinde geçme hali (vecd) hasıl oldu ki dışarı çıkamaz ve birbirlerini unutmuş konuma geldiler. Nereye oturmuşlardı? Şimdiye kadar yüzlerce zikir, vaaz ve hutbeden onlara öyle bir hal hasıl olmamıştı. Bu defa onlar için o kadar amel ve vaaz ile meydana gelmemiş olan birçok faydalar oluşmuş ve sırlar keşfolunmuştu. Oturum sonuna kadar Hz. Osman böylece bir şey söylemeden baktı. Minberden inmek isteyince: ‘Sizin için faal imana sahip olmak, çok söyleyen bir imana sahip olmaktan daha hayırlıdır’ buyurdu. Bunu doğru söylemiştir. Çünkü söz söylemekten maksat bir fayda vermek, kalbe tesir etmek, ahlakı değiştirmek ve incelikleri göstermektir. Oysa o, hiç konuşmadan konuştuğu zamankinden daha fazla, cemaatte bütün bunları meydana getirdi ve onlar sözde elde ettikleri faydaların birkaç mislini, sözsüz olarak elde ettiler.”
Efser BERİN