hafiza aise
Wed 8 August 2012, 02:06 pm GMT +0200
ANNESİ BEDDUA EDİNCE!
Cüreyc, köyün kenarında bulunan ibadethâneye çekilir, orada boş zamanlarında hep namaz kılar, Allah’a kullukta bulunurdu. Bir gün annesi ibâdethânenin kapısına gelip seslendi:
– Yâ Cüreyc!
İçerde namazda bulunan Cüreyc, tereddütler geçirdi: “Namaz mı, anneme cevap mı?” diyor, ancak namazı bozarak cevap vermeyi tercih etmiyordu.
Cevap alamayan anne üzülerek gitti.
İkinci gün yine ibadethanenin kapısına gelip seslendi:
– Yâ Cüreyc!
Hikmete bakın ki, yine namazda bulunan Cüreyc, aynı şekilde tereddütler geçirdi. “Namaza mı devam etsem, yoksa bozup anneme mi cevap versem?” diye düşündü, ama namaza devam etmeyi tercih etti.
Yine üzgün halde dönen anne, üçüncü günü de gelip aynı şekilde oğluna seslendi:
– Yâ Cüreyc, sana sesleniyorum, neden cevap vermiyorsun?
Allah’ın hikmeti bu ya, Cüreyc yine namazdaydı. Aynı tereddütleri hissetti, “Cevap mı versem, yoksa namaza devam mı etsem?” diye düşündü, sonunda yine namaza devamı tercih etti.
Bu defa oldukça kırılan anne, kendini tutamayıp bedduâ etti:
– Cüreyc, Allah seni kötü bir kadınla imtihan etsin de, anneye cevap vermeyişinin cezâsını göresin!
Aradan bir sene geçti, köylüler evli olmayan komşu kadının bir çocuk dünyaya getirdiğini görünce, kadını sıkıştırdılar.
Kadın ne dedi biliyor musunuz?
– Bu çocuk, şu ibadethanedeki Cüreyc’tendir!
Galeyana gelen halk, kazmayı küreği alıp ibadethaneyi yıkmaya başladılar.
İlâhî hikmete bakın ki, Cüreyc yine namazdaydı. Namazı bitirince yıkılmış olan kısımlardan dışarı çıkıp, halkın derdini sordu. Kadının kucağındaki çocuğu gösterdiler.
– Bu çocuk ne? Sen kimi kandırıyorsun?
Tebessüm eden Cüreyc, kadının yanına yaklaştı, elini çocuğun başına koyup duâ ettikten sonra seslendi:
– Ey mâsum yavru, Allah için söyle, baban kimdir?
O sırada herkesi hayret ve dehşete düşüren bir olay oldu. Süt emen çocuk gözlerini açmış konuşuyordu. Ne diyordu biliyor musunuz:
– Babam, arada sırada bu ibadethaneye gelip de seninle sohbette bulunan, köyün koyun çobanıdır!
Çocuğun gerçeği açığa çıkarması üzerine utançlarından ne yapacaklarını şaşıran mabed yıkıcılar, bu defa Cüreyc’in önüne gelip özür dileyerek dediler ki:
– Bizi affet, ibadethanenin yıktığımız duvarını altın kerpiçle yeniden yapacağız!
Yine tebessüm eden Cüreyc, şöyle karşılık verdi:
– Hayır, altınla değil, kendi taşıyla yapın yeter.
Ve halk, büyük bir utanç içinde yıktıkları yeri yeniden yaptılar, Cüreyc’ten özür dileyerek ayrıldılar.
AHMET ŞAHİN