hafiza aise
Wed 1 June 2011, 03:51 pm GMT +0200
a) Anlaşmalara Bağlı Kalma Konusundaki Hükümleri:
Müseylemetü'l-Kezzâb'ın iki elçisi: "Biz onun Allah'ın rasûlü olduğunu söylüyoruz." dediklerinde Hz. Peygamber Efendimiz: "Eğer elçiler öldürülmez olmasaydı, ikinizi de öldürürdüm." buyurmuştur.[545]
Kureyş tarafından kendisine elçi olarak gönderilen Ebu Râfi', Hz. Peygamber'in (s.a.) yanında kalıp geri dönmemek isteyince ona şöyle buyurmuştur: "Ben ahdi bozamam, (cevabı geri götürmek üzere gönderilen) elçiyi de tutamam. Ancak, şimdi sen kavmine dön. Eğer şu anda hissettiklerini tekrar duyarsan, oradan bize yeniden dönersin."[546]
Müşriklerle aralarında bulunan ve "Müşriklerden müslüman olarak kendilerine iltihak eden kimse geri iade edilecek" şeklindeki anlaşmadan dolayı Ebu Cendel'i geri iade etmiştir.
Kadınları ise iade etmemiştir. Eslemli Sübey'a müslüman olarak gelmişti. Kocası onu istemeye geldi. Allah şu âyeti indirdi: "Ey iman edenler! Mü'-min kadınlar hicret ederek size geldikleri zaman onları imtihan edin. Allah onların imanlarını daha iyi bilir. Eğer siz de onların inanmış kadınlar olduklarını öğrenirseniz onları kâfirlere geri göndermeyin."[547] Bunun üzerine Allah Rasûlü (s.a.) kadına, müslüman olmaktan başka amaçla çıkmadığına, kavmi arasında işlediği bir işten ya da kocasından nefret ettiğinden dolayı gelmediğine dair yemin verdirdi. Kadın da yemin edince Hz. Peygamber (s.a.), kadının kocasına mehrini verdi ve kadını iade etmedi.[548] Hz. Peygamber'in bu hükmü Allah'ın hükmüne muvafıktır. Asla neshedici bir delil de varid olmamıştır. Mensuh olduğunu zanneden kimselerin, ellerinde boş bir iddiadan başka hiçbir delilleri yoktur. Konunun izahı Hudeybiye hadisesinde geçmişti.
Allah Teâlâ şöyle buyuruyor: "(Anlaşma yaptığın) bir kavmin hainlik yapmasından korkarsan, sen de hak ve adaletle (onlarla yaptığın ahdi) onların üzerlerine at. Çünkü Allah hâinleri sevmez."[549]
Hz. Peygamber de şöyle buyurur: "Bir kimse ile bir kavim arasında anlaşma varsa, anlaşma süresi doluncaya kadar veya hak ve adaletle yaptığı ahdi onların üzerine atmadıkça ne bir düğüm atabilir, ne de çözebilir." (Yani anlaşmada bir değişiklik yapamaz ve gereğine uymak zorundadır.) Tirmizî: "Bu, hasen-sahih bir hadistir." demiştir.'[550]
Kureyş, Huzeyfe b. el-Yemân ile babasını esir etmişler ve "Hz. Peygamber'in yanında yer alarak kendilerine karşı savaşmayacaklarına" dair anlaşma yaparak onları serbest bırakmışlardı. Bunlar Bedir savaşı için çıktıklarında Hz. Peygamber ikisine: "Geri dönün. Onlara verilen ahde vefa gösteririz ve onlara karşı Allah'tan yardım dileriz." bu/urmuştur.[551]
[545] Ebu Davud, 2761; Ahmed, 3/487, 488. Senedi sağlamdır.
[546] Ahmed, 6/8; Ebu Davud, 2758. İsnadı sahihtir.
[547] Mümtahine, 60/10.
[548] Bk. ei-hâbe, 4/318.
[549] Enfâl, 8/58.
[550] Tirmizî, 1580; Ebu Davud, 2759; Ahmed, 4/111, 113, 386. Amr b. Abese'den, isna sahihtir.
[551] Müslim, 1787.
İbn Kayyim el-Cevziyye, Za’du’l-Mead, İklim Yayınları: 5/196-197.
Müseylemetü'l-Kezzâb'ın iki elçisi: "Biz onun Allah'ın rasûlü olduğunu söylüyoruz." dediklerinde Hz. Peygamber Efendimiz: "Eğer elçiler öldürülmez olmasaydı, ikinizi de öldürürdüm." buyurmuştur.[545]
Kureyş tarafından kendisine elçi olarak gönderilen Ebu Râfi', Hz. Peygamber'in (s.a.) yanında kalıp geri dönmemek isteyince ona şöyle buyurmuştur: "Ben ahdi bozamam, (cevabı geri götürmek üzere gönderilen) elçiyi de tutamam. Ancak, şimdi sen kavmine dön. Eğer şu anda hissettiklerini tekrar duyarsan, oradan bize yeniden dönersin."[546]
Müşriklerle aralarında bulunan ve "Müşriklerden müslüman olarak kendilerine iltihak eden kimse geri iade edilecek" şeklindeki anlaşmadan dolayı Ebu Cendel'i geri iade etmiştir.
Kadınları ise iade etmemiştir. Eslemli Sübey'a müslüman olarak gelmişti. Kocası onu istemeye geldi. Allah şu âyeti indirdi: "Ey iman edenler! Mü'-min kadınlar hicret ederek size geldikleri zaman onları imtihan edin. Allah onların imanlarını daha iyi bilir. Eğer siz de onların inanmış kadınlar olduklarını öğrenirseniz onları kâfirlere geri göndermeyin."[547] Bunun üzerine Allah Rasûlü (s.a.) kadına, müslüman olmaktan başka amaçla çıkmadığına, kavmi arasında işlediği bir işten ya da kocasından nefret ettiğinden dolayı gelmediğine dair yemin verdirdi. Kadın da yemin edince Hz. Peygamber (s.a.), kadının kocasına mehrini verdi ve kadını iade etmedi.[548] Hz. Peygamber'in bu hükmü Allah'ın hükmüne muvafıktır. Asla neshedici bir delil de varid olmamıştır. Mensuh olduğunu zanneden kimselerin, ellerinde boş bir iddiadan başka hiçbir delilleri yoktur. Konunun izahı Hudeybiye hadisesinde geçmişti.
Allah Teâlâ şöyle buyuruyor: "(Anlaşma yaptığın) bir kavmin hainlik yapmasından korkarsan, sen de hak ve adaletle (onlarla yaptığın ahdi) onların üzerlerine at. Çünkü Allah hâinleri sevmez."[549]
Hz. Peygamber de şöyle buyurur: "Bir kimse ile bir kavim arasında anlaşma varsa, anlaşma süresi doluncaya kadar veya hak ve adaletle yaptığı ahdi onların üzerine atmadıkça ne bir düğüm atabilir, ne de çözebilir." (Yani anlaşmada bir değişiklik yapamaz ve gereğine uymak zorundadır.) Tirmizî: "Bu, hasen-sahih bir hadistir." demiştir.'[550]
Kureyş, Huzeyfe b. el-Yemân ile babasını esir etmişler ve "Hz. Peygamber'in yanında yer alarak kendilerine karşı savaşmayacaklarına" dair anlaşma yaparak onları serbest bırakmışlardı. Bunlar Bedir savaşı için çıktıklarında Hz. Peygamber ikisine: "Geri dönün. Onlara verilen ahde vefa gösteririz ve onlara karşı Allah'tan yardım dileriz." bu/urmuştur.[551]
[545] Ebu Davud, 2761; Ahmed, 3/487, 488. Senedi sağlamdır.
[546] Ahmed, 6/8; Ebu Davud, 2758. İsnadı sahihtir.
[547] Mümtahine, 60/10.
[548] Bk. ei-hâbe, 4/318.
[549] Enfâl, 8/58.
[550] Tirmizî, 1580; Ebu Davud, 2759; Ahmed, 4/111, 113, 386. Amr b. Abese'den, isna sahihtir.
[551] Müslim, 1787.
İbn Kayyim el-Cevziyye, Za’du’l-Mead, İklim Yayınları: 5/196-197.